Na arenie zaczęła grać muzyka, która momentalnie wywołała wśród widzów niechęć. Wiedzieli oni bowiem, że muzyka ta należy do Brooke Tessmacher. Pewna siebie Brooke wyszła na rampę i uniosła wysoko rękę. Publiczność za nią nie przepadała lecz ona się tym nie przejmowała. Po chwili zaczęła kierować się w stronę ringu. Po drodze posłała buziaka w kierunku kamery. Uśmiech nie znikał z jej twarzy. Przed wejściem na krawędź pierścienia Brooke poprawiła swoje włosy.



Po kilku sekundach Amerykanka weszła do ringu pod trzecią liną. Będąc już w środku przystanęła w samym centrum pierścienia gdzie odwróciła się plecami do jednej z trybun i zaczęła potrząsać pośladkami. Chwilkę później Brooke wskoczyła na narożnik i zmierzyła wzrokiem całą zgromadzoną na arenie publiczność. Nie zostało przyjęta zbyt ciepło lecz nie zamierzała się tym przejmować. Pewna siebie zeskoczyła z obrzeża ringu i ogłosiła gotowość do boju.

Publiczność minimalnie ucichła z powodu bezczynności na gali, która powoli zanudzała widownię. Niektórzy z widzów dość głośno rozmawiali przez co panowała dość głośna atmosfera na arenie. Niektórzy z transparentami czekali na przybycie swoich ulubionych zawodników. Momentalnie reflektory przybrały fioletowy kolor, a głośniki wydały z siebie ogłuszający oraz prawie uszkadzający słuch krzyk. Fani tej zawodniczki podnieśli się z miejsc i zaczęli skandować jej imię.





Zawodniczka pochodzenia Angielskiego pojawiła się pod wielkim ekranem ze słodkim uśmiechem oraz z rękami w kieszeniach szortów. Była ubrana w czarną skórę, która pod niej się kryła koszulka z imieniem tejże przepięknej Divy. Dolna część ubioru składała się z szortów koloru czarnego oraz rajstop z wielkimi dziurami, które miały podobny kolor. Niżej miała kabaretki, które miały podobny kolor. Niżej miała zakolanówki oraz martensy tego samego odcienia, co reszta odzieży. Była kobietą, która nie miała oraz nie chciała zwracać uwagi męskiej publiczności wielkim dekoltem lub odsłoniętymi pośladkami. Ona miała inne zadanie w tej federacji i chciała udowodnić, że dywizja div może odzyskać dawny blask. Dziewczyna ruszyła frywolnym ruchem do kwadratowego pierścienia. Kiedy znalazła się przed nim, skręciła w prawo. Przy okazji oblizała górną wargę oraz przegryzła ją górnymi zębami wprost przed kamerą.



Introduce to the ring, from Norwich, England, weighing 120 lb, The Anti-Diva! PAIGE!!!

Po tym pokazie, która miała podpuścić męską część publiczności do większych okrzyków jej imienia, uśmiechnęła się złośliwie i wślizgnęła się zwinnie na apron. Tam rozpięła do końca kurtkę, ściągnęła ją i rzuciła na matę za miejscem potyczki. Następnie powoli i zmysłowo ściągnęła koszulkę przy okazji nucąc swoja muzykę wejściową. Kiedy ukazał się jej górny uniform, który zakrywał kobiece wdzięki, odchyliła się do tyłu przy linach, ustawiła jedną stopę na drugiej nogi kolanie i krzyknęła na całe gardło. Nie puszczając swojej koszulki z dłoni.



Wtedy schyliła się pod najwyższą liną i znalazła się na miękkim gruncie z którego weszła na narożnik. Tam na narożniku rozstawiła ręce, poprawiła włosy i pokazała wszystkim swoją koszulkę, zmieniając swoją mimikę twarzy na bardziej uśmiechniętą, który bardziej przypominał szyderczy. Po czym opuszczając ring zasiadła przy stoliku komentatorskim obserwując całe spotkanie. 

Nie było nawet takiej opcji by ta walka rozpoczęła się bez mojej obecności. Ostatniej nocy włożyłam z Christine wiele zbyt wiele wysiłku by teraz jakaś głupia sucz miała podane na tacy coś co należało już do mnie. W końcu po tak długim okresie czasu do federacji wróciła dywizja kobiet, w końcu ludzie przestaną widzieć w nas zwykle cycate lale, a zobaczą zapasniczko z krwi i kości. Kontem oka zerkalam na nowy pas, duży kawał złota ozdobiony białą skórą świetnie komponował się by z moją personalną. Zatracona w dumaniu nie usłyszałam pytania jakie zadał mi siedzący obok Corey Graves.

Corey Graves: Czym sobie zasłużyliśmy na obecność pięknej Rampaigerki? Spytał lekko speszonym głosem młody komentator.

Paige: Wy nieudacznicy? Wy niczym! Jestem tu tylko by zobaczyć jak te dwie malutkie dziewczynki bawią się moimi zabawkami.

Byron Saxton: Ostatniej nocy to ty byłaś nieudolna i przegrałaś przez własnoręcznie poprowadzoną akcję.

Paige: Nieudolna? Nieudolna to jest twoja próba zostanie dobrym komentatorem. Michael nic nie mówi, a bije Cię charyzmą i zaangażowaniem. Fakt przegrałam ale to ja przez całą walkę prowadziłam, więc proszę Cię zamknij się bo za siebie nie ręczę.

Michael Cole: Widzisz Byron nie tylko ja uważam Cię za idiotę bez szkoły. Ale nie jesteśmy tu by rozmawiać o wykształceniu, Paige kogo typujesz zwycięzcą tego spotkania?

Paige: Nikogo to nie interesuję, tutaj liczę się tylko ja i moje podejście do tej walki. Kto dziś wygra? Zobaczymy hahaha..

Udając poważną młoda Brytyjka skrywała w sobie największe emocje, w które dosadnie uderzył Saxton, na TLC przegrała i teraz to ona musi pokazać że bezwzględnie na to co jej się stanie, to w końcu zostanie mistrzynią.

Wczorajsza noc była niczym senny koszmar - ciosy spadały na moją głowę, nie mogłem nic zrobić, jednak wygrała. Sama w to nie wierzyłam, do póki nie zobaczyłam powtórki walki. Może zdobycie pasa było kwestią przypadku, jednak dopiero teraz mogłam udowodnić swoją wartość - bronić go w walce z kolejną dziwką Vinca. Jak by tego było jednak mało, koło ringu kręciła się Paige. Czyżby szykowała odwet za wczorajszą noc? Nie zdziwiłabym się. W końcu "zapracowała" u swojego tatusia na walkę o pas. I to z kim? Z dziewczyną, którą powinna zmieść z powierzchni ringu. Niestety, ta dziewczyna jakimś cudem pokrzyżowała jej plany.
Brooke - moja dzisiejsza rywalka nie wyglądała na szczególnie groźną. Zwykła pusta laska kryjąca się za kilogramami pudru, błyszczyków i innych zbędnych rzeczy - totalny pustak. Tak właśnie analizowałam sytuację będąc wspartą o jeden z narożników. Słyszałam, jak sporadyczny, lecz minuty na minutę głośniejszy doping fanów  narasta. Wszyscy ci ludzie stali za mną murem, chcieli, żebym była ich mistrzynią. Dlaczego? To proste, jestem jedną z nich. Nie wywyższam się, nie odcinam od świata za parawanem zrobionym z pogardy, drogich kosmetyków i pieniędzy rodziców. Nie, ja jestem sobą i zarazem jedną z nich.
Moje rozmyślania zostały jednak przerwane przez metaliczny dźwięk gongu. Nadeszła ta chwila, pora, żeby udowodnić ile jestem warta. "Dawaj Christi, pokaż tym ludziom, że mogą na ciebie liczyć. Jeszcze raz ośmiesz jedną z dziewczynek Dziadka Vinaca. Ruszaj". Głos w mojej głowie miał rację, musiała atakować. Nie czekając, aż Brooke raczy ruszyć swój tyłek w moją stronę wymierzyłam jej niespodziewane Running Enzugiri. Nie oddam tak łatwo pasa, nie jej.

230/230
19/50

Zyskanie inicjatywy umocniło moją pewność siebie, która tak czy siak była już ogromna. Czując, że zwycięstwo w tejże walce przyjdzie mi wyjątkowo łatwo chciałam dalej kontynuować swoją ofensywę. " Już niedługo to złotko będzie moje" - szepnęłam pod nosem po czym postanowiłam zaatakować bezbronną Von Eerie. Jeszcze obecna mistrzyni Woman po przyjętej na swój tors akcji dość ociężale wracała do stójki. Jednakże gdy już to uczyniła czekała na nią nie miła niespodzianka z mojej strony. Wyczekując, aż Christina odwróci się w mym kierunku pozwoliłam sobie na kilka głębszych wdechów. Jednak gdy już zwracała się w moją stronę musiałam przygotować się by odpowiednio zaatakować. Tak też się stało, Dropkick wycelowany w klatkę piersiową rywalki powalił ją na matę. Zadowolona z powodzenia ówże akcji uśmiechnęłam się od ucha do ucha i szyderczo zaśmiałam. " No co skarbie na więcej Cię nie stać?" - skierowałam w jej stronę po czym ze złością widniejącą w oczach zaczęłam okopywać cielsko tej suki. Sędzia widząc moje poczynania momentalnie odciągnął mnie od cierpiącej konkurentki. Nie ukrywam, że bardzo mnie to zdenerwowało, lecz nie chciał dać się ponieść emocjom by czasami nie doszło do nieoczekiwanej dyskwalifikacji. Wykazując się ogromnym opanowaniem i spokojem czekałam na kolejny ruch przeciwniczki. Ta nie wykazywała żadnych chęci by unieść swój ciężki tyłek do góry, więc musiałam jej w tym pomóc. Targając za jej kudły zmusiłam ją do wstania. Gdy już stałyśmy twarzą w twarz wyprowadziłam solidne uderzenie w jej policzek. Ta jedynie złapała się za bolące miejsce. Lecz po chwili gdy się otrząsnęła zapragnęła rewanżu. Nim jednak zdołała cokolwiek wykonać wyprowadziłam kopnięcie w jej tors a po chwili Swinging Neckbreaker. Rywalka ponownie z hukiem runęła na śnieżnobiałej macie powodując zmartwienie wśród widowni. Ich faworytka dostawała niezłe lanie i bardzo się tym przejęli. Natomiast ja cieszyłam się widząc to, bowiem wiedziałam, że zadanie, które mam do wykonania jak na razie wychodzi mi perfekcyjnie. Ustawiając się w narożniku kątem oka spojrzałam w kierunku siedzącej przy stoliku komentatorskim Paige, która stale prowadziła jakieś rozmowy z komentatorami. Nie zamierzałam się nią przejmować bowiem wygranie tej walki jest zdecydowanie ważniejsze. Kierując spojrzenie w stronę wstającej Christiny ruszyłam po chwili w jej kierunku. Gdy byłam już wystarczająco blisko niej ponownie posłałam ją na deski ringowe, tym razem przy pomocy Lariat'u. Przyszedł czas by nieco bardziej zaryzykować. Przechodząc pod trzecią liną znalazłam się na krawędzi pierścienia, następnie zgrabnie wdrapałam się na szczyt jednego z narożników i zwlekałam z wykonaniem następnego ruchu. Lecz zwłoka ta nie trwała zbyt długo, wyskoczyłam z obrzeża ringu i podręcznikowym Flying Clothesline'm powaliłam po raz kolejny nie świadomą niczego mistrzynię.

Wygraną mam w kieszeni, co do tego była pewna. Jednakże nadal nie wiedziałam kiedy zakończę to starcie i w jaki sposób. Najwyższy czas by zacząć myśleć i o tym. Nie czułam zbyt dużej presji, w końcu dopiero powracam i od razu zdobędę tytuł przeznaczony dla kobiet. Christina zbyt długo nie nacieszy się tym mistrzostwem, które zdobyła dopiero wczoraj. Pewna siebie podeszłam do rywalki i podniosłam ją do stójki. A to tylko po to by już po kilku sekundach wykonać Snap Suplex. Ból jaki odczuwała teraz rywalka na pewno było ogromny, a to wszystko za moją sprawą. Perfekcja jaką moja osoba się cechuje sprawia, iż Von Eerie ma już dosyć tego starcia. Z tego powodu byłam bardzo zadowolona, bo oznaczało to, że praca jaką wykonuje nie idzie na marne. Nie tracąc ani sekundy zbliżyłam się do truchła rywalki, która powoli wracała na równe nogi. Gdy stanęła już całkiem wyprostowana chciałam wyprowadzić kopnięcie lewą nogą w jej tors. Nic z tego, Christina złapała mą nogę i szykowała się do rewanżu. Jednakże nie przemyślała jednego - a mianowicie tego, że to wszystko jest częścią mojego planu. Momentalnie wykonałam Enzuigiri posyłając rywalkę na deski ringowe. "Który to już raz dzisiaj" - jedynie pomyślałam i przystąpiłam do ponownego ataku. Gdy przeciwniczka wstała do stójki i odwróciła się w mym kierunku wyskoczyłam do góry i nogami zawisłam na jej szyi, a już po krótkiej chwili wykonałam Hurricanrane.

Wszystko szło źle, walka wyglądała jak kopia tej z wczorajszej nocy. Czyżby i ta walka miała się tak skończyć? Nie, nie mogłam zdać się na przypadek. Chciałam sama osiągnąć swój cel samodzielnie. Pierwszą ku temu okazją nadarzyła się dość szybko. Ta plastikowa wywłoka sama pchała się na moje barki, byłabym głupia, gdybym tego nie wykorzystała. Momentalnie chwyciłam Brooke za uda uniemożliwiając jej tym samym wykonanie akcji. Wykorzystując zaskoczenie rywalki niemal natychmiast wykonałam Running Powerbomb. Pora wracać do gry. Dla fanów.