Miz był totalnie w moim świecie, a ja mogłem kontynuować swoją ofensywę. Chcąc wykorzystać sprzyjającą sytuację w ringu, a mianowicie pozycję przeciwnika. Leżał w samym środku ringu, gotów do poddania się moim kolejnym atakom. Chwyciłem jego nogi, skrzyżowałem je ze sobą, z czego wyszedł bardzo efektowny Figure Four Leglock w samym środku kwadratowego pierścienia.

przepraszam, ale post w biegu, mam dziś mnóstwo rzeczy do zrobienia

Cholera! Tylko takie słowo narzuciło mi się na myśl. Ciągle wiem, że jestem lepszy i tak też się czuję. Moja piękność stoi obok ringu i z całych sił stara się, abym przejął inicjatywę raz jeszcze. Gwiazda światowego formatu - tak można nazwać mnie w skrócie. Blondyn z kluchami zamiast włosów nie ma ze mną szans. Brzydzi mnie, że w ogóle zdołał mnie tknąć. Triumf oddalał się ode mnie - to było niedopuszczalne! Publiczność rzecz jasna nie była po mojej stronie, ale oni nie byli mi do niczego potrzebni. Po tym starciu Dolph będzie błagał, żebym zatrudnił go jako pomagiera. Śmiech na sali. On nie jest godzien spojrzeć mi i Maryse w oczy. Nie powinien nawet tutaj przebywać. Zbiera mi się na mdłości od samego widoki jego fatalnej twarzy. (jeśli można to coś w ogóle nazwać twarzą) Czas wziąć się w garść. Ziggler zapiął dźwignię, która była rzeczywiście bolesna, ale nietrudno było się wydostać z ówże uchwytu. Siedziałem na macie i w jednej chwili szybko przekręciłem się na brzuch. W ten sposób zapiąłem ten sam submission, ale z odwrotnym skutkiem. Blondynek cierpiał, a ja odpuściłem. Uwolniłem się. W końcu jestem tutaj najlepszy.

Obaj stanęliśmy na nogach. W środku ringu patrzyliśmy sobie w oczy. To było świetne uczucie móc oglądać kogoś takiego jak Dolph. Beztalencie, brzydal, zupełnie niebłyskotliwy człowiek - moje przeciwieństwo. Poczułem się jak król... a w zasadzie jak ja we własnej osobie. W dzisiejszej walce zboczyłem z toru, który sam sobie wypracowałem. Ale czy to naprawdę można nazwać pracą? Tak naprawdę nie musiałem dawać z siebie sto procent, na kogoś takiego jak Nemeth wystarczało dwadzieścia. Słońce od zawsze świeciło nade mną. Potrafiłem wykorzystać swoją pozycję i nadal zbieram tego owoce. Audytorium zdzierało swoje gardła szkalując moje imię. Zazdrość kierowała tymi przeciętnymi istotami i ciągle się pogłębiała. Gdy zaobserwowali mój pierwszy krok dzisiejszego wieczoru zwątpili w to, że kiedyś mogliby być tacy jak ja. To samo myślał Nick i dobrze o tym wiedziałem. Uniosłem lekko prawo kącik ust ku górze i rozłożyłem swe ręce w bok. Dolph tylko patrzył. Blondyn jest na tym samym poziomie co ci wszyscy hipokryci zasiadający na krzesłach wokół. Żeby wejść na sam szczyt nigdy nie można się potknąć. Ziggler nigdy nie ujrzał blasku tego światła, które ja złapałem w dłoń. Mój ideał przyćmił jego ambicję, bo tylko ona mu pozostała i nic więcej...

- Jestem tutaj najlepszy! Ideał stoi przed tobą. Nigdy nie osiągniesz mojego poziomu. Jesteś zwykłym człowiekiem i nic nie znaczysz.

Blondyn w odzieży pochodzącej prawdopodobnie z brazylijskich faweli zaczął biec w moim kierunku. Szybko upadłem na matę i opuściłem ring. Podobno każdy potrzebuje planu, aby osiągnąć sukces. Ja jestem jedyny w swoim rodzaju i nie potrzebuję planu. To co robię jest wzorem dla innych, ponieważ nikogo nie udaję. Jestem mądrzejszy od Dolpha i właśnie to udowodniłem. Przebiegłem wokół kwadratowego pierścienia, a następnie znów do niego wszedłem. "Przeciętniak" zrobił to samo co ja. Gdy był już na nogach wyprowadziłem idealny jak moja osoba Clothesline. Triumf i szampan z najpiękniejszą kobietą na świecie był już blisko. Uklęknąłem na kolano i przetarłem swe usta. Arogancki uśmiech nie zniknął z mej boskiej twarzy. Perfekcja to u mnie standard...

Wstałem z klęczek i rozłożywszy swe ręce w bok przeszedłem do narożnika. Dolph był już obolały, a ja dokładnie wiedziałem jak wykorzystać ten stan rzeczy. Byłem pobudzony. Wewnątrz czułem, że ta walka nie potrwa już długo. Jadąc do tego miejsca siedziałem w luksusowej limuzynie. Relaksowałem się przy spokojnej muzyce w objęciach mojej cudownej żony, która teraz stoi obok ringu i głośno mnie dopinguje. Jest ze mnie dumna, ale czy to rzeczywiście nowość? Taki człowiek jak ja wysłuchuje jedynie pochwał, a ci, którzy nie zgadzają się z tym, że jestem ewidentnie najlepszy po prostu nie mają racji. Dokładnie tacy byli ci denni ludzie oglądający ów starcie. Od początku kibicowali komuś kto tak naprawdę nie miał możliwości, by dorównać mi kroku. Został w tyle, a ja zbieram tego plony. Blondynek wstał, a więc czas ruszyć do ataku. Już za tydzień pas Stanów Zjednoczonych będzie lśnił na moich biodrach i nikt nie będzie mógł nic z tym zrobić. Świecę najjaśniejszym blaskiem i tak będzie zawsze...

Zacząłem biec, a w końcowej fazie biegu wyprowadziłem świetny Dropkick wymierzony prosto w głowę mojej ofiary. Blondynek nie upadł, ale oparł się o liny. Nie czekałem na nic. Chciałem jak najszybciej wymazać tego brzydala z mojej pamięci i przenieść się do świata, który odpowiadał mi najbardziej. Chciałem oderwać się od tej przeciętności, brzydoty i biedy. Marzyłem, aby otworzyć złote drzwi mej willi i razem z Maryse przejść próg tegoż domu. Było już naprawdę blisko. Musiałem atakować. Złapałem więc Nicka za dłoń i szybko posłałem go Irish Whipem na przeciwległe liny. Przebrzydły Ziggler nabiegał na mnie, a ja w odpowiednim momencie złapałem go za nogę i wykonałem cudowny jak zawsze Flapjack. Ziggler uderzył swoją twarzą o matę. Może w końcu wyprostuje mu się jego krzywy nos, choć nie liczyłbym na to. Swoją drogą cały czas jest mi do śmiechu. Po pierwsze dlatego, że istnieje w ogóle ktoś taki jak on. Po drugie dlatego, ponieważ myśli, że może mieć każdą dziewczynę. Chociaż... Być może tak jest. Niestety dla niego musi wybierać tylko z tych, które są takie same jak on. Zupełnie nie wyróżniają się od szarych jednostek tego świata. Maryse jest jedyną kobietą godną mojej osoby. Dolph podniósł się na nogi, oparł o liny i ledwie żywy spojrzał na blond piękność stojącą obok miejsca walk. Nie potrafiła się powstrzymać...

- Nie patrz w me piękne oczy. Nie jesteś tego godzien brzydalu! Popatrz na którąś dziewczynę z widowni - tylko dla takich babochłopów coś znaczysz.

... i za to między innymi ją kocham. Blondaskowi uciekło jego wybujałe ego. Już nie był tak pewny siebie. Był już ledwo przytomny, ale każde odwrócenie jego uwagi było na wagę złota. Im wcześniej z nim skończę tym lepiej. Natychmiast złapałem go za głowę i odciągnąłem od lin na środek ringu. Wyprowadziłem potężny Gut Kick, a od razu po kopnięciu dołożyłem fenomenalny Snap Suplex. Dolph był już wykończony. Właściwie na to zasłużył. Zasługuje na to także każdy człowiek na tej planecie, który nie należy do klasy biznesowej. Oni wszyscy są nic nie wartymi rękami do pracy, a nadal mają czelność wypowiadać się na temat mój i Maryse przy tym często nas obrażając. Rozumiem, że są zazdrośni, ale nie robią nic, aby chociaż zbliżyć się do naszej klasy. Szczerze mówiąc na staraniach by się skończyło. Nikt nie jest w stanie osiągnąć przecież tego co ja i Maryse. Blodnynek postanowił usiąść. Ja widząc to od razu odbiłem się od lin i wyprowadziłem Low Angle Boot. Byłem coraz bliżej szampana, wygodnej limuzyny, a co najważniejsze wsparcia mojej żony.

Po udanej akcji kolejnej już z kolei, przypiąłem moją ofiarę, bo nie można go nazwać przeciwnikiem. Sędzia klepnął w matę dwa razy, a beztalencie poderwało bark. Przecież to niedorzeczne. Powinien poddać się już dawno, ale to tylko jego sprawa niech cierpi jeśli chce. Publiczność skandowała jego imię, ale już z coraz mniejszą werwą. Wiedzieli bowiem, że ja - Awesome One zwyciężę dzisiejsze starcie, a za tydzień wzniosę ku górze mistrzostwo Stanów Zjednoczonych. Swoją drogą wstydzę się, że w tym kraju żyją tak beznadziejni ludzie. Żałują, że ktoś taki jak ja musiał urodzić się wśród tak dennych istot. Ten pas będzie symbolem, że jestem najważniejszym człowiekiem nie tylko w Stanach, ale i na świecie. Na mych biodrach blask będzie oddawał tytuł, a u mego boku lśnić będzie idealna jak ja Maryse. Wstałem na nogi i głośno krzyknąłem w stronę hipokrytów, którzy oglądali moją boską osobę.

- Ziggler to tylko przystawka. Mistrzostwo Stanów Zjednoczonych będzie moje, a wy będziecie buczeć jeszcze bardziej z zazdrości! Wstawaj gnido!

Blondynek usłyszał rozkaz i od razu podniósł się na nogi. Ledwo na nich stał, ale jakimś cudem utrzymywał równowagę. Natychmiast dynamicznym ruchem przeszedłem za jego plecy i wykonałem Belly to Back Suplex. Huk, który rozniósł się po arenie wprawił brzydali w nieopisaną złość. Buczenie było jeszcze głośniejsze niż wcześniej. Nie obchodzili mnie. Popatrzyłem na olśniewającą Kanadyjkę, która oklaskiwała mnie. Puściłem w jej stronę całusa, a ona odpowiedziała tym samym. Mowa oczywiście o Maryse. Myśleliście, że mówiłem o jakiejś pustej dziewczynie z widowni? Zabawne. Od razu po udanej akcji wstałem na nogi. Jestem świetny. Od początku kontroluję pojedynek. Wiedziałem, że to będzie banalne starcie, ale nie spodziewałem się, iż ten blondynek dosłownie nic nie potrafi! On nie powinien w ogóle być w tej federacji choć i ona jest beznadziejna przez pseudo zawodników, którzy ją reprezentują. Gdy zdobędę tytuł Stanów Zjednoczonych stanę się pełnoprawną twarzą tej organizacji. Gdy moja twarz będzie na bilbordach sprzedaż wzrośnie - Vince szybko to pojmie. Podniosłem Dolpha za rękę, a następnie wyprowadziłem kopnięcie w kolano tego beztalencia i wykonałem dewastujące Kneeling Kick Out DDT. Maryse zaczęła bić brawo - była podekscytowana. Usiadłem obok obitego Zigglera i uśmiechnąłem się szeroko. Wystarczyło tylko przypieczętować jego los. Odszedłem od tego ścierwa o kilka kroków. Ugiąłem lekko nogi i wystawiłem swe ręce w bok. Zasygnalizowałem, że pojedynek zbliża się ku końcowi. Widziałem już otwierające się drzwi limuzyny i dwie lampki szampana w złotych kieliszkach. To było już niemal przed mymi oczami. Blondyn wreszcie wstał. Od razu pojawiłem się za jego plecami i po założeniu nelsona wykonałem Scull-Crushing Finale. Moja żona podskoczyła z zachwytu. Przypiąłem przeciwnika, Maryse trzymała kciuki. To musiał być koniec.

3 punkciory dla Miza
1 punkt dla Dolpha.