Wbijam, później edytuje.

No to gong i KŁ na 395 słów.
Ps, Emiel, daj odnośnik do KP w profilu, będzie łatwiej sędziować.

Kolejna brutalna bitwa po powrocie do WWE, oczekiwała mnie w ringu. Jak zwykle, stanąłem pewnie w narożniku, nie bojąc się jakiegoś żałośnie mało Anglika, grając jak jakiś Wampir, czy Batman. Bez różnicy. Doskonale wiedziałem, że fani stoją za mną murem. Podskoczyłem parę razy, rozgrzewając swe ogromne miejsce, poruszając nieco karkiem na boki. W końcu, trzy metaliczne uderzenia rozbrzmiały na arenie i właśnie wtedy Neville ruszył w moją stronę. Uniosłem jedynie brew, prostując swoją rękę, aby złapać oponenta za głowę, co skutecznie pozbawiło go szansy na uderzenie. Uśmiechnąwszy się szeroko, po czym niemal zdekapitowałem Anglika, potężnym ciosem wyciągniętej w bok ręki – Clothesline! Zaskoczony Neville opadł na ziemie, podczas gdy ja sam przeszedłem pod wpływem adrenaliny przez całą szerokość kwadratowego pierścienia, stając dopiero w leżącym na przeciwko mnie cornerze. Pewny siebie uniosłem ręcę w górę, na co moi sympatycy zareagowali głośnym cheerem, zachęcając mnie tym samym do dalszego natarcia. Ponownie unosząc kąciki ust w uśmiechu, ruszyłem w stronę zbierającego się z maty przeciwnika, sprawnie ustawiając go do pionu. Gdy już stał na równych nogach, pochwyciłem go w zabójczy uścisk, co kilka chwil później zaskutkowało potężnym przerzutem nad głową, który utwierdził ludzi zgromadzonych na arenie, że wciąż jestem dominującą w ringu maszyną niszczenia – Overhead Belly to Belly Suplex! Tym ciosem nie zdołałem jednakże wyładować całej swojej frustracji, dlatego też natychmiast usiadłem wrogowi na klatce piersiowej, odcinając mu dopływ powietrza, po czym przywitałem go ze swoją pięścią potężnym uderzeniem prosto w głowę. Wszystko wskazywało na to, że nawet szybkość Adriana, czyli właściwie jedyna umiejętność w której nade mną  przeważał, nie da mu inicjatywy w tym starciu. Westchnąłem, nieco zawiedziony jego postawą. Wyszedłem tutaj z nadzieją na wyzwanie, a dostałem jedynie kolejnego ambitnego młodzieńca do bicia. Rzuciłem nieprzyjacielowi niemal współczujące spojrzenie, gdy raz jeszcze ruszyłem do brutalnego ataku, synchronizując się z momentem, w którym postanowił unieść się na dolne kończyny, usiłując zdziałać coś w tej walce. Widocznie nie było mu to jednak dane, gdyż zaraz zaskoczyłem go kolejnym uderzeniem pięści w twarz co otworzyło mi droge do następnej niebezpiecznej akcji. Wpierw ułożyłem sobie ciało zawodnika rodem z Newcastle, żeby ledwie sekunde później wbić mu wystawione kolano w plecy – Pendulum Backbreaker! Jęk bólu, który wywołałem, usatysfakcjonował zarówno mnie, jak i fanów, którzy po raz kolejny postanowili dodać mi sił swoim dopingiem.

Dokładnie tak jak się spodziewałem, moje pierwsze ataki były skuteczne i walka zaczęła się wyśmienicie. W pierwszych momentach, mój oponent został kompletnie zdominowany, a ja za mój sukces nagrodzony cheerem. Pewien swego raz jeszcze ruszyłem z inicjatywą, niemal z dziecinną łatwością unosząc Neville’a w górę, aby następnie gwałtownie opaść na plecy, jednocześnie wbijając go karkiem pierwszym w matę – German Suplex! Zaśmiałem się, rozkładając masywne ręce na boki, co było przesłaniem do Generalnego Managera, mianowicie, tym o to gestem pytałem go, czy to wszystko, co ma do zaoferowania. Gdy ten już się podniósł, zaszedłem go od tyłu ponownie, umieszczając swą rękę w zgięciu łokcia oponenta, aby następnie opleść jego własną wokół szyi. Przez chwilę stałem w miejscu, aby momentalnie opaść do tyłu, oplatając tors nieprzyjaciela nogami – Cobra Clutch with Body Scissors!

Za wolno wszystko za wolno , jak mogłem nie uniknąć uderzeń tego osiłka przecież ruszał się ja mucha w smole . Powinienem pozostawać nieuchwytny jak cień którym jestem nie doceniłem niebezpieczeństwa sytuacji ,do tej pory ciskał mną po ringu jak szmacianą lalką , jednak nic poważnego się nie działo byłem przekonany że jestem w stanie w każdej chwili przejąć inicjatywę , ale wszystko zmieniło się w ciągu sekund - Cobra Clutch witch Body Scissors , miałem jeszcze siły by walczyć , ale nie miałem szans za pomocą siły wygrać z taką bestią... Powoli pochłaniał mnie mrok i wtedy mnie olśniło ! Mrok ! ucieknę do mroku - zamknąłem powoli oczy rozluźniłem mięśnie , Goldberg poczuł że trzyma już w rękach tylko wiotkie ciało -przynajmniej tak myślał. Wiedziałem na początku zdziwił się że już zemdlałem , wiedziałem że po chwili uspokoił się myślą ~w końcu ile mógł wytrzymać ten chuderlawy anglik w moich łapskach hyhy~ , wtedy William puścił duszenie -ja nadal trwałem przyczajony w mroku - wstał i wydał triumfalny ryk w stronę widowni . Sędzia już zbliżał się do mnie żeby tylko formalnie upewnić i zakończyć walkę z powodu mojej nie zdolności do kontynuowania pojedynku w momencie w którym sędzie dotknął mojego ramienia poczułem że nadszedł czas i wyrwałem się z mroku : błyskawicznie otworzyłem oczy i wróciłem na nogi i wskoczyłem na plecy Goldberga, zanim ten zdążył zorientować się co się dzieje lewą ręką otoczyłem jego szyję i załapałem ją prawą zaciągając mordercze duszenie , w tym samym czasie oplotłem nogami jego tors - Slipeer Hold oko za oko , ząb za ząb przeszło mi przez myśl , potem skupiłem się już wyłącznie na odsyłaniu Billa do mrocznej otchłani.

W momencie w którym zorientowałem się że Goldberg zaciska mi na szyi  Cobra Clutch myślałem że to już koniec, ale wtedy poczułem że Góra leci do tyłu-chciał sprowadzić akcję do parteru i jeszcze zmniejszyć moje pole manewru-  wiedziałem że to chcę zrobić będzie ryzykowne ale nic innego mi nie pozostało, w ostatnim momencie odbiłem się nogami od ziemi tak że Scott wykonał na mnie reverse suplex, ale kosztem tego że moja ręka wyślizgnęła się z chwytu razem z  moja głową która pod wpływem siły suplexu dosłownie wyleciała z pomiędzy  spoconego przedramienia Goldberga i jego bicepsa , poczułem ból w ramieniu ,wiedziałem że taki będzie koszt tej akcji, ale w zamian dostałem wolność od morderczego duszenia które szybko odesłało by mnie w mrok, z którego nawet ja bym nie wyszedł, i dało mi czas. Zdążyłem podnieść się podciągając na linach , podczas kiedy Goldberg leżał na środku ringu raczej nie z powodu oszołomienia a po prostu próbował ogarnąć co się właśnie stało. Jednak kiedy obróciłem się twarzą do wnętrza ringu moje marzenia zaatakowania bezbronnego Billa rozwiały się , Złota Góra już stała i uśmiechała się,  cień znów musiał uciekać przed blaskiem złota.

Czułem powoli umykające ze mnie siły witalne, stało się to czego się obawiałem- wpadłem w łapy Goldberga, ale nie traciłem nadziei, do odpłynięcia w mrok było mi jeszcze daleko. Zacząłem szybko analizować sytuację- na moje ręce w starciu z siłą Billa nie miałem co liczyć, a więc znowu nogi. Miałem pewien pomysł ,chociaż dodatkowo zapięte body scissors nie miało ułatwić mi zadania mimo to  musiałem spróbować,zacząłem wykonywać raz za razem gwałtowny ruch podczas którego wyrzucałem nogi w górę i lądowałem stopami na macie z ugiętymi kolanami,normalnie ten ruch doprowadziłby mnie do efektownego powstania  z pleców do pozycji stojącej, teraz jednak zaczął mnie wyrywać z pomiędzy spoconych łap Scotta za pierwszym razem drgnąłem,przycisnąłem brodę do szyi tak mocno jak tylko umiałem , za drugim posunąłem się o kilka centymetrów powoli zsuwając przedramię Góry z mojej szyi na brodę i usta,chciwie wciągnąłem zwiększoną ilość dostępnego powietrza do płuc, za trzecim razem wyleciałem z rąk Złotej Góry moja głowa znalazła się na wysokości jego brzucha, po raz ostatni zebrałem wszystkie siły , i tym razem pomagając sobie uwolnionymi rękoma spróbowałem wstać z wyskoku. Udało się(!) złamałem body scissors samą siłą wybicia, co prawda po wstaniu nie udało mi się utrzymać równowagi i miałem już zbyt małą siłę wybicia aby doprowadzić się do pozycji pionowej więc upadłem do tyłu na wstającego  Goldberga od którego się odbiłem i potoczyłem poza ring gdzie ciężko upadłem na podłogę, a w ręce którą zaciągnął mi ten potężny Amerykanin poczułem palący ból-musiała być nadwyrężona lub naciągnąłem tam sobie jakieś mięśnie, chyba nic poważnego. Jednak najważniejsze było jedno byłem wolny, cień wyrwał się z kajdan i ruszał na łowy.