(Naciśnij napis, aby uruchomić utwór)

No i nastał ten dzień. Dzień w którym wyszedłem na wolność, aby szerzyć zniszczenie i strach w sercu zwykłych, nieświadomych okrucieństw więzienia obywateli. Osobą, która ma nieszczęście dzisiaj spotkać się ze mną w ringu jest nie jaki Christian, samozwańczy "Kapitan Charyzma". Jego przydomek już wskazuje, że żywot w Boggo Road byłby krótki, gdyż w takich miejscach liczy się tylko tężyzna fizyczna, nie siła charaktery, czy charyzmy. I zamierzam to udowodnić, iż te same zasady powinny obowiązywać w tym żałosnym miejscu.

Zanim zdołaliśmy usłyszeć metaliczny dźwięk gongu, "pozdrowiłem" mego rywala wręcz maniakalnym uśmiechem, który zasiał w jego sercu strach. "Co, zabrakło już odwagi?". Krzyknąłem do Kanadyjczyka w tym samym momencie, gdy arenę wypełnił dźwięk gongu.

Nagle poczułem w moich żyłach adrenalinę... Te krzyki widowni żądnej krwi... Jedna osoba naprzeciw mnie, którą mam zniszczyć... Aż wracają wspomnienia z okresu mojej odsiadki... Co to były za czasy, wypełnione krwią i błaganiem o litość. Och, już niedługo Christian poczuję się tak, jak każdy głupiec który wcześniej odważył się przede mną stanąć.

Gdy mój oponent zaczął poszukiwać jakiegoś sposobu by mnie zaatakować, ja, bez chwili wahania ruszyłem w jego kierunku. Zanim on zdążył jakikolwiek sposób zareagować, ja chwyciłem go za ramiona i cisnąłem go za pomocą Biel Throw w to miejsce, w którym sam się przed chwilą znajdywałem.



Od razu za nim ruszyłem, by nie dać mu czasu na odpoczynek. Gdy "Kapitan" znalazł się już w pozycji wyprostowywanej, jednym szybkim ruchem chwyciłem go za głowę i wymierzyłem Knee Strike prosto w okolice brzucha. Automatycznie Kanadyjczyk podskoczył i wylądował na kolanach, trzymając się za uszkodzone miejsce. Następnie chwyciłem to za podbródek i naprowadziłem jego wzrok na mnie. "Witaj w Boggo Road, suko.".

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Czy to jeszcze lekkie szaleństwo czy już prawdziwy obłęd? Szukanie zwycięstwa i ciągłe rozczarowania mocno nadszarpnęły mój stan psychiczny i samoocenę. Myślałem, że wciąż jestem kimś, że jednak ciągle potrafię walczyć. Okazuje się jednak, że  każda walka z góry spisana jest na straty. A przecież jeszcze parę miesięcy temu byłem mistrzem WWE - byłem najlepszy w biznesie. Teraz nie jestem najlepszy nawet w Kanadzie....

Kapitan Charyzma zaczyna tracić swój największy atut - charyzmę...

Nie mogę sobie pozwolić na kolejną porażkę, czas abym ponownie stał się kowalem własnego losu. Czas na wielki powrót charyzmatycznego, odważnego i przebiegłego reprezentanta Kanady....Droga po tytuł zaczyna się tutaj...

Gdy tylko na hali rozniósł się dźwięk gongu postawiłem kilka kroków w stronę rywala. Nie mam zamiaru bawić się w żadne podchody, chcę od samego początku dyktować tempo starcia. Tak oto będąc w niedalekiej odległości od rywala znacznie przyspieszyłem i Clotheslinem przycisnąłem go do narożnika. Odszedłem aby wziąć krótki rozbieg i po paru sekundach powitać rywala Dropkickiem. Atak ten posłał go na liny, co zaowocowało Spinebusterem z mojej strony.

Och jakie to było piękne uczucie. Znów podjąłem walkę, postawiłem opór i pierwsze słowo w starciu należało do mnie. Ku wielkiej uciesze mojego największego bodźca - rzeszy fanów zebranej na trybunach. Koszulki, transparenty, śpiewy - każdy ma swój sposób próbował mnie dopingować. Dzięki temu dzisiaj czułem się jak zebrana siła wszystkich tych osób do jednego człowieka. To właśnie im należy się to zwycięstwo. To właśnie dla nich dzisiejszy Peep Show zakończy się victorią. Aby tego dokonać musiałem mocno zmęczyć przeciwnika, a Snap Duplex z pewnością mi w tym pomoże.

Nathan zbluzgał Cię i odwrócił się plecami, atakuj.

Zapięte, pięć szans.

Szkoda, że rywal nie odpisał, ale dał Kto Ładniej, więc punkt się należy.

3 punkty - Kapitan Charyzma
1 punkt - Nathan Jones