Jeżeli mogę, to też bym wbił. Oczywiście, jeżeli nie będzie to nikomu przeszkadzało.

Zaczyna Jimmy Susumu jbc.


Stojąc w ringu, otoczony wspierającymi nas jak zwykle fanami oraz rywalami zastanawiałem się nad jednym? Dlaczego zawsze trafialiśmy na zawsze na tych bezmyślnie złych, a dopiero teraz przyszło nam walczyć z ludźmi, którzy z uśmiechem wchodzą na ring? I co najważniejsze, dlaczego musieliśmy stawiać sobie czoła? Jednak pozostali jeszcze jedni rywale - mający się za niszczycieli świata Holendrzy. Tę dwójkę mogłem pominąć - znałem ich, aż za dobrze i wiedziałem na co ich stać. Podczas gdy te wszystkie pytania kłębiły się w mojej głowie niespodziewanie dla mnie salę przeszył dźwięk gongu. Jednak niewiele się nim przejąłem. Obejrzałem się na moich rywali: Holender patrzył wściekle, lecz nie miał zamiaru ruszać się ze swego narożnika, a czarnoskóry mistrz z uśmiechem na twarzy powoli zmierzał w kierunku centrum kwadratowego pierścienia. Nie tracąc cennych sekund raźnym krokiem podszedłem do zmierzającego  w moją stronę rywala i nieukrywana szczerością wyciągnąłem ku niemu mą prawicę. Po chwili wahania murzyn odpowiedział na mój gest, podając mi swą dłoń. Wpatrując się w oczy mego oponenta wiedziałem, że ten człowiek zasługuje na pas, który obecnie posiada - "Szanuję się, ale i tak Cię pokonam.". Słysząc moje słowa rywal tylko się uśmiechnął i wyrazem lekkiego niedowieziona na twarzy cofnął się kilka kroków ode mnie. Obserwując jak mój oponent cofa się niemal nie dostrzegłem pędzącego na mnie brodatego Holendra. Jedynie ułamek sekundy oraz ułożenie mego ciała, sprawiły, że z lekkimi problemami przejąłem go na Manhetten Drop, po którym obaliłem zaskoczonego agresora na matę precyzyjnym Enzuigiri. Teraz dopiero odwróciłem wzrok od niego i spoglądając po zasiadających na sali ludziach, czułem jak ich energia napełnia mnie wolą walki. Czując na sobie spojrzenie mego czarnoskórego rywala obejrzałem się na niego, a w jego oczach zobaczyłem coś, co mogło być szacunkiem. Teraz dopiero mogliśmy walczyć, on i ja - dwaj godni walki na tym ringu faceci. Dając znak ręką, aby mistrz podszedł do mnie przyczaiłem się lekko na ugiętych kolanach gotowy do ewentualnego odparcia niespodziewanego ataku. Gdy tylko umięśniony i uśmiechnięty Big E ruszył w moją stronę, ja bez cienia zawahania wyskoczyłem i wbiłem podeszwy swych butów w jego pierś Dropkick, po którym lekko zdziwiony murzyn siadł na matę. 

Jednak też +12 bo w domu mnie nie ma. Post będzie jeszcze dziś.

- To oni są nowymi pretendentami do naszych tytułów mistrzowskich?!


Spytałem drwiąco swojego kompana Kofiego Kingstona, gdy usadowiłem się w jednym z czterech narożników kwadratowego pierścienia. Otaksowałem swojego ringowego rywala począwszy od najwyższego włosa na głowie, skończywszy na podeszwie jego obuwia. Złapało mnie nie lada zdziwienie, gdy dowiedziałeś się, że ta para zwyciężyła walkę o miano pretendentów. Oni? Naprawdę? Jak? Zresztą co się przejmuję - lepiej dla nas, ponieważ choć na chwilę będziemy mogli odpocząć od wymagających przeciwników, skupiając się jedynie na Jimmyz!

- Czujesz tę moc, Jimmy?

Tym razem zapytałem swojego rywala, stojącego niczym słup soli naprzeciwko mnie. Poruszałem swoim tyłkiem, rytmicznie kręcąc w każdą możliwą stronę rękoma. Zakończyłem taneczne popisy, gdy tylko moim oczom ukazał się arbiter, rozpoczynający walkę. Czas się zabawić! Ścisnąłem z całej siły swoje usta, bowiem nie mogłem się powstrzymać - wybuchłem śmiechem, a to kompletnie zniszczyło cały przedsmak "poważnej" rozgrywki.

- Naprawdę muszę z nim walczyć? No spójrzcie na tą niedorajdę...

Ledwo skończyłem zdanie, a już musiałem pochylić się, aby uniknąć ataku ze strony swojego rozjuszonego do granic możliwości rywala. Publika bawiła się, a to rzecz jasna dobry prognostyk! Rzuciłem się w mgnieniu oka na liny, dzięki czemu odbiłem się od nich i powróciłem do swojego konkurenta, lekceważąco powalając go na deski maty ringowej - Shoulder Block! Na mej twarzy rozrysowywało się niedowierzanie, a ręce samowolnie opadły ukazując, że nie było to dla mnie nic bardziej trudnego.

- NEW DAY ROCK! NEW DAY ROCK!

Śpiewałem wraz z rozbawioną publicznością podczas, gdy Jimmy walczył sam ze sobą - smutne, ale prawdziwe. Ten człek nie potrafił o własnych siłach wstać na nogi - pomogłem mu, unosząc go do góry. Poczęstowałem go szybkim Headbutt'em, a następnie ruchem ręki obróciłem go plecami do siebie, aby objąć go w pasie i z niedźwiedzią siłą przerzucić za siebie - German Suplex! Jimmy niczym szmaciana lalka przeleciał prawie że cały ring, lądując połamany w narożniku. Na mojej twarzy rozrysował się uśmieszek, ale nie chciał działać dalej - skończyłoby się to dla niego fatalnie, a chciałem, żeby jeszcze Kofi dziś się również zabawił! Doskoczyłem do narożnika, przybijając mu piątkę, dzięki czemu stał się legalnym zawodnikiem w ringu...

Spoiler:

Sorki za zwłokę, ale nie miał wczoraj kiedy przysiąść, by napisać.

Po czasie, inicjatywa jednak w rękach Jimmyz!

Jeżeli to nie problem, to mój post pojawi się do godziny 23.