Ludzie zgromadzeni na arenie wyczekują na swoich ulubieńców, bo przecież po to tutaj przyszli. Nie wiedzieli jaka walka teraz ich czeka, głucha cisza panowała na hali. Nagle na telebimie zawadniało odliczanie od 10 do 0, zaraz po tym rozbrzmiała miła dla ucha melodia. Ostatecznie na telebimie zaczęła się prezentować sylwetka Jego - Antychrysta wrestlingu. Człowiek, który za każdym razem sieje chaos, zapnijcie pasy! Kłąb dymu rozpoczął wydobywać się koło wejścia, był także podświetlony na fioletowo.




Nagle z chmury dało zauważyć się zarys postaci. Pierwsze na co można było zwrócić uwagę, to kolor włosów - Hardy miał je coś pod kolor czerwonego. Na sobie miał czarno-fioletową bluzkę termoaktywną, oraz ciemne spodnie - odziany tak samo jak w filmie prezentującym jego personę na dużym ekranie nad wejściem. Jeffrey powoli wyłaniał się z mgły, jego ręce były złączone ze sobą, jakby zaraz miał odprawiać modlitwę, jednakże po chwili w dziwny sposób rozpoczął przewracać nimi w kierunku kamery, a jego usta bez przerwy coś wyszeptywały - było zbyt głośno, aby dało się odczytać jego słowa. Antychryst powoli podążał w stronę kwadratowego pierścienia, na jego drodze pojawiła się masa buczenia w jego stronę, jak widać - nie ruszało go to...ani trochę. Drgnął przed siebie pewnym krokiem, ażeby dzisiejszego wieczoru udowodnić śmiałkowi swoją wyższość. O dziwo ów przedstawiciel nie wszedł prosto na pole bitwy, ale otaczał je dookoła, mimo to gdy po raz drugi doszedł do metalowych schodów wskoczył na nie szybkim krokiem po to, żeby przejść pomiędzy drugą a trzecią linią. W ringu czuł się jak Bóg, był stworzony do walki, ból go napędzał do życia. Stał jak wryty przysłuchując się brzmieniu publiki, wtedy można było w kąciku jego ust ujrzeć lekki uśmiech. W końcu wszedł powoli (z niechęcią) na narożnik, odchylił rękę w bok i wykrzyczał parę słów. To nie było wszystko Hardy chciał rozwścieczyć fanów, więc sięgnął do tylnej kieszeni po chustę, która była tam od samego początku. Wyciągnął ów przedmiot i wykonał ruch tak jakby chciał rzucić to w głąb trybun, ostatecznie tak nie uczynił i upuścił ją tuż obok parkietu. Istną awanturę zdziałali widzowie po prowokacji, zaś On z uśmiechem na twarzy zeskoczył z podwyższenia. Zaczynamy.

Niech kolega zacznie

Na arenie panowała istna grobowa atmosfera. Stłumione odgłosy publiczności przerywały od czasu do czasu ciszę panującą na całej arenie. Wszyscy fani spoczywali na swych miejscach obserwując główną rampę. Nagle na telebimie pojawiły się pewne napisy, a dokładniej trzy wyrazy przez które cała zgromadzona publiczność powstała z miejsc i na przemian poczęła skanować nazwę nadchodzącego zapaśnika, inni zaś wręcz ze zdwojoną siłą poczęli przybierać charakterystyczną pozę dla tego zapaśnika, okazując w ten sposób swe zadowolenie i zarazem podniecenie. Kiedy kamera w końcu swój obiektyw skierowała na wielki ekran widniały tam dane ulubieńca i zarazem zagrożenia innych gwiazd WWE. Po upływie kilku sekund z głośników wybrzmiało dobrze znana ścieżka dźwiękowa. Odgłosy wykonywanego wdechu i wydechu zaparły powietrze w piersiach niejednego krytyka. Na rampie pojawiła się długo wyczekiwana persona, a jest nią Finn Balor!. Fani WWE od razu zareagowali na jego przybycie solidnym sloganem "Finn, Finn, Finn". W mgnieniu oka postać demona w ludzkiej skórze spowił gęsty dym. Mściciel, jak gdyby nic ustawił się na samym środku tego efektu, po czym przykucnął by ten całkowicie go zasłonił. Następnie wyłonił się z niego w odpowiednim dla ścieżki dźwiękowej momencie. Jego twarz nie wyrażała jakichkolwiek emocji. Była zimna niczym lodowy sopel. Powolnym krokiem ruszył przed siebie. Co jakiś czas zatrzymywał się, aby wykonać lekki skłon, po którym to następował wyprost z wyprostowanymi na bok rękoma.

Introduce to the ring, from Bray, County Wicklow, Ireland, Finn Balor!!!

Finn Balor zanim przedostał się do metalowych schodów zatrzymał się przy zgięciu dwóch ze sobą połączonych barykad, gdzie jak to ma w zwyczaju przyklęknął. Fani zasiadający najbliżej bohatera odważyli się go poklepać po ramionach lub strzelić mu pamiątkową fotkę. Ten zachowywał się wówczas jak gdyby był w jakimś transie. Non stop patrzył przed siebie, w stronę kwadratowego pierścienia. Nagle zerwał się do przodu i niczym wąż zaczął pełznąć na kolanach do schodków, po których sprawnie się przemieścił. Kiedy stopy Mściciela dotknęły tak zwanego apronu, spowodowały jego powstanie i ostateczne wdrapanie się na narożnik. Górną część tułowia opuścił w dół. Gdyby nie zaplecione stopy o wspomniany przed chwilą przedmiot to na bank upadłby by, a tak to teraz spoczął w niespotykanej pozie. Gdy tle ponownie wybrzmiał charakterystyczne dźwięk, Finn momentalnie się wyprostował. Jego klatka piersiowa była napięta do granic możliwości, a to za sprawą szeroko rozłożonych rąk. Później z należytą gracją zsunął się do sprężysty grunt, gdzie prześlizgnął się na sam środek pola walki.

Niech zacznie Sedoł, jak wbije. Dlaczego? Otóż moja walka trwa plus segment jeszcze do napisania.

Dobra, wszystko fajnie ale kto ma zacząć? XD

Niech będzie Jeff vs Orton OS na 150słów.

Ostatnio edytowany przez Nole (2016-06-20 00:36:07)

Ja też +24

Mógłby zacząć kolega? Bo też od kilku godzin mnie wyrzuca z internetu. Jeżeli tak to post do usunięcia. Te wyżej te usuńcie, żeby nie zaśmiecać.

Bestia po raz kolejny wychodzi na łowy. Ostatnie polowanie wyszło mi znakomicie, więc nakarmiony dumą wychodzę do kolejnego starcia. Dzisiejszej nocy muszę zawrzeć tymczasowy sojusz z człowiekiem. Jednak kątem oka dostrzegam jeszcze go - mój pierwszy posiłek, Finn Balor. Jestem pewien, że będzie chciał zrewanżować się za ostatni pojedynek. Jednak teraz stoje naprzeciw mistrza interkontynentalnego, Randyego Ortona, który ma coś mojego. Koronę, która uwieńczyłaby panowanie nocnej mary. Spojrzałem na niego, przekręciłem mój ochydny łeb i wypuściłem pianę z pyska. "Czas zapolować" - wydobyło się z mojej gardzieli, a zaraz po tym zabrzmiał gong, który obwieszczał początek starcia. Czy bestia kolejny raz okryje się chwałą? Czy naprawde nikt nie jest w stanie jej zatrzymać?

Bestia po raz kolejny rusza na łowy. Pierwsze starcie wyszło mi znakomicie, więc nasycony staję do następnego, aby po raz kolejny nakarmić swoje ciało. Randy stoi naprzeciwko mnie, trzymając ustawioną gardę. Zaraz za nim wyłania się dobrze mi znana twarz - Finna Balora. Mój pierwszy posiłek patrzył na mnie z nieukrywaną złością. Wyszczerzyłem tylko do niego resztki moich zębów i momentalnie ruszyłem w stronę "mistrza". Randy nieudolnie próbował przygotować się na mój atak, jednak potężny Shoulder Block powalił go niczym kłodę. Korzystając ze sposobności wyszeptałem do Balora - "Jesteś na tyle głupi, aby się tu znowu pojawiać?". Kątem oka spostrzegłem, że Orton wraca do stójki, jednak błyskawiczny Scoop Slam ponownie pokazał mu jego miejsce w tej walce. "Miej na tyle rozumu i nie pojawiaj się już w domu bestii" - rzuciłem do Balora i wykonałem Low Dropkick prosto w twarz podnoszącego się Randy'ego. Nie czekając zbyt długo szarpnąłem oponenta za rękę i wysłałem go Irish Whipem w stronę lin. Oszołomiony jeszcze przeciwnik bezwładnie biegł w moją stronę, wprost w łapska bestii. Wyczekałem odpowiedni moment i wykonałem Back Body Drop wysyłając mistrza interkontynentalnego w powietrze. "Szlachetny posiłek, jednak trochę ospały" - pomyślałem i począłem w głowie układać plan dalszej destrukcji.