Ludzie zgromadzeni na arenie wyczekują na swoich ulubieńców, bo przecież po to tutaj przyszli. Nie wiedzieli jaka walka teraz ich czeka, głucha cisza panowała na hali. Nagle na telebimie zawadniało odliczanie od 10 do 0, zaraz po tym rozbrzmiała miła dla ucha melodia. Ostatecznie na telebimie zaczęła się prezentować sylwetka Jego - Antychrysta wrestlingu. On wrócił, on naprawdę wrócił. Jeden z najbardziej ekstremalnych zawodników znowu wznawia karierę. Kłąb dymu rozpoczął wydobywać się koło wejścia, był także podświetlony na fioletowo.



Nagle z chmury dało zauważyć się zarys postaci. Pierwsze na co można było zwrócić uwagę, to kolor włosów - Hardy miał je coś pod kolor czerwonego. Na sobie miał czarno-fioletową bluzkę termoaktywną, oraz ciemne spodnie - odziany tak samo jak w filmie prezentującym jego personę na dużym ekranie nad wejściem. Jeffrey powoli wyłaniał się z mgły, jego ręce były złączone ze sobą, jakby zaraz miał odprawiać modlitwę, jednakże po chwili w dziwny sposób rozpoczął przewracać nimi w kierunku kamery, a jego usta bez przerwy coś wyszeptywały - było zbyt głośno, aby dało się odczytać jego słowa. Antychryst powoli podążał w stronę kwadratowego pierścienia, na jego drodze pojawiła się masa buczenia w jego stronę, jak widać - nie ruszało go to...ani trochę. Drgnął przed siebie pewnym krokiem, ażeby dzisiejszego wieczoru udowodnić śmiałkowi swoją wyższość. O dziwo ów przedstawiciel nie wszedł prosto na pole bitwy, ale otaczał je dookoła, mimo to gdy po raz drugi doszedł do metalowych schodów wskoczył na nie szybkim krokiem po to, żeby przejść pomiędzy drugą a trzecią linią. W ringu czuł się jak Bóg, był stworzony do walki, ból go napędzał do życia. Stał jak wryty przysłuchując się brzmieniu publiki, wtedy można było w kąciku jego ust ujrzeć lekki uśmiech. W końcu wszedł powoli (z niechęcią) na narożnik, odchylił rękę w bok i wykrzyczał parę słów. To nie było wszystko Hardy chciał rozwścieczyć fanów, więc sięgnął do tylnej kieszeni po chustę, która była tam od samego początku. Wyciągnął ów przedmiot i wykonał ruch tak jakby chciał rzucić to w głąb trybun, ostatecznie tak nie uczynił i upuścił ją tuż obok parkietu. Istną awanturę zdziałali widzowie po prowokacji, zaś On z uśmiechem na twarzy zeskoczył z podwyższenia, o dziwo nie czekał na swojego konkurenta, albowiem w jego ręce powędrował czarny mikrofon. Hardy jeszcze chwilkę stał jak wryty w glebę, aczkolwiek po chwili uniósł głowę, popatrzył w stronę ludzi i począł swoją przemowę.



- Nikt nie spodziewał się tego, że dzisiejszego wieczoru ujrzy mnie w tym ringu, czyż nie? Kto by pomyślał, że człowiek który miał tyle styczności z używkami wróci, ale proszę bardzo...jestem. Dno, to pojęcie jest już za mną. Toczyłem się po głębi tylko po to, aby wrócić silniejszym, możecie ze mnie brać przykład! Mój organizm jest dla Was przykładem, pomimo wszystko nadal stoję w ringu, i jestem gotowy na każde wyzwanie. Ale w tej chwili wróćmy do czasów mojej przeszłości, bo mam coś do przekazania całemu światu. Dzierżyłem tutaj pas drużynowy oraz Stanów Zjednoczonych, byłem wtedy mocny - czy da się być jeszcze lepszym? Nie, teraz nie powiem Wam, że to udowodnię. Mam Was gdzieś...Zjawiam się, aby wrócić na szczyt, ja to pokażę samemu sobie. Na mojej drodze pierwszy pojawi się The Miz, który jako pierwszy stanie się ofiarą mojego chaosu...Randy, wszystko skończy się na Tobie, lepiej żebyś nie czuł się bezpieczny, bowiem na TLC nastąpi zmiana posiadacza tytułu Interkontynentalnego, będziemy walczyć w moich warunkach...w Ladder Matchu, tam odnowi się moja era!

Powiedziawszy ostatnie słowa wyrzucił mikrofon za ring i czekał już tylko na swojego oponenta.