Jestem.
Christina Von Eerie przy ringu.

....Cała walka szła po mojej myśli - każdy cios był precyzyjny, trafiał w punkt i raz za razem powalał rywala na matę. Człowiek ten nie miał dla mnie znaczenia, jednak muszę pochwalić go za to, że jeszcze nie uciekł z ringu. Mocnym chwytem za włosy podniosłem tego chłoptasia - bo jak inaczej można nazwać faceta, którego jedynym zmartwieniem jest nie dostać w twarz - aby następnie zadać jego szczęce miażdżący cios (Europen Uppercutt). Rażony tym ciosem rywal mimowolnie postąpił kilka kroków w tył, nie goniłem za nim - wiedziałem, że taki cios jest w stanie oszołomić niezaprawionego w bojach człowieka. Jednak chęć wygrania walki była silniejsza od chęci patrzenia na nieprzytomnie podrygi adwersarza. Mocnym chwytem złapałem Rhodesa za nadgarstek, a następnie posłałem go w przeciwległy, ogrodzony linami bok ringu. Mój plan był prosty, wykonać Powerslam. Jak pomyślałem, tak też zrobiłem. Ku mojemu zaskoczeniu, zasiadające na trybunach tłumy fanów wybuchły głośnym dopingiem. Cóż, widać ci ludzie doceniali mój talent i umiejętności. Podobało mi się to, jednak nie wiedziałem jak im się odwdzięczyć? Nie mając pomysłu na jakiś oryginalny, czy zapadający w pamięć gest, wykonałem taunt jaki zwykłem pokazywać na scenie niezależnej. Zaciśniętą w pieść dłonią kilkukrotnie uderzyłem w swoją pierś, a następnie uniosłem ją w górę. Na ten gest spora część fanów widzów jeszcze raz wybuchła salwą braw. To było nawet miłe. Spojrzałem na siedzącą na jednej z barierek i dostrzegłem na jej twarzy minę, która miała tylko jedno znaczenie - "A nie mówiłam?". Kobiety chyba zawsze maja rację, przynajmniej moja ma rację. Nie mogłem niestety w nieskończoność patrzeć na moją piękną Christy, musiałem wracać do mojego nieprzytomnego rywala. Ze spokojem zwróciłem się w kierunku na wpół przytomnego Rhodesa, podniosłem go z łatwością, aby bez żadnego oporu, niczym zwykły worek zarzucić go sobie na barki. Następna czynność była dla mnie niemal machinalna - z pełnym impetem wbiłem rywala w ring sygnalizującym koniec Raining Blood*. Nie przystąpiłem jednak do pinu, nie to by było za proste. Show musi trwać! Łapiąc za nogę znokautowane ciało rywala, przeciągnąłem go w pobliże narożnika. Następnie, nie tracąc czasu wspiąłem się na słupek. Stanąwszy na nim rozłożyłem swoje ręce i po raz kolejny swój taunt. Reakcja publiki była identyczna, jak za pierwszym razem, a Mój Koszmarek jeszcze bardziej zagrzewał widzów do dopingu. Niesiony tym dopingiem wyskoczyłem z narożnika, aby po chwili wylądować na rywalu Frog Splash'em. Teraz koniec tej walki był już przesądny, wystarczyło postawić przysłowiową kropkę nad "i". Łapiąc spoczywającego bez tchu oponenta, po raz niezliczony w tym meczu wpakowałem go na swoje barki dołożyłem kończący Masadamizer. Formalnością było już tylko przypięcie, do którego przystąpiłem bezzwłocznie.






*Wiem, w KP mam wpisaną inną nazwę - mój błąd poprawię po walce.