Całą arenę ogarnęła wydobywająca się z głośników dawno nie słyszana muzyka. Wrzawa jaka panowała nagle ucichła a widzowie byli zdziwieni. Wszystkie rozmowy ucichły, panowała grobowa cisza. Nagle ową ciszę przerwał wybuch skromnej ilości pirotechniki tuż przy telebimie, kibice nieco się ożywili.



    Rising from the ground, echoes of the sound

    Ashes of the past, or the present, and the future is now

    Can't wait 'till another goes down, I am the path of destruction, and I'm here right now

Zza telebimu wyłonił się zapomniany już przez każdego Tyson Kidd. Kibice byli bardzo zdziwieni, nie mogli uwierzyć, że Kanadyjczyk powrócił do federacji. Theodore przystanął na rampie odwrócony plecami do widzów i rozłożył szeroko ręce.


 
  Now it's rolled in, the storm is raging deep in me again

    The sun blacked out, and I'm left without a shadow of a doubt

    Flame of fate ignited, burning deep within

     

    Rising from the ground, echoes of the sound

    Ashes of the past, or the present, and the future is now

    Can't wait 'till another goes down, I am the path of destruction, and I'm here right now



TJ spokojnym krokiem zaczął wędrować w kierunku kwadratowego pierścienia od którego miał długi czas odpoczynku. Po drodze mijał grupy fanów na których jednak nie zwracał uwagi. Pewny siebie wędrował w kierunku ringu, a gdy był już przy nim po stalowych schodkach wdrapał się na jego krawędz po czym wskoczył na narożnik ponownie rozstawiając szeroko ręce a następnie wzrokiem przejeżdżając po trybunach.




     


High up, until I hit the ground

    Then I will shatter the walls, until it all comes down now

    Raise up, cause I can finally see

    That I'm the last one standing, and I'm here right now




    Rising from the ground, echoes of the sound

    Ashes of the past, or the present, and the future is now

    Can't wait 'till another goes down, I am the path of destruction, and I'm here right now

 


Muzyka stale wydobywała się z głośników rozstawionych na arenie co ewidentnie odpowiadało Tysonowi. Kanadyjczyk bez większego stresu zeskoczył z szczytu narożnika po czym zaczął stawiać pewne kroki po macie ringowej oczekując na swego dzisiejszego rywala. Przechadzając się od lin do lin Wilson okazywał gotowość do walki.

     
High up, until I hit the ground

    Then I will shatter the walls, until it all comes down now

    Raise up, cause I can finally see

    That I'm the last one standing, and I'm here right now








Ani troszkę nie zestresowany Theodore przystanął w jednym z narożników gdzie po chwili zdjął z swoich uszu słuchawki, które odłożył na bok tuż obok miejsca walki. Odrzucił na bok także spoczywającą na nim bluzę. Tyson przysiadł w narożniku wyczekując rozpoczęcia starcia.

+12h

Oddaję walkę. Powód: nie dam rady zdrowotnie - mam alergię, rozsada mi głowę i nie jestem w stanie się na niczym skupić.
Sorry.

Jako pierwszy do ringu podążył były mistrz NXT Crazy Steve, w towarzystwie dwójki jego sprzymierzeńców. Po jego lewej stronie podążał Abyss, natomiast po prawej Rosemary. Scott ustawił się w jednym z narożników i wyczekiwał momentu rozpoczęcia walki, lecz zanim to nastąpiło do ringu musiał przybyć jeszcze pogromca z poprzedniej gali Steve'a. Tyson Kidd spokojnym krokiem wyszedł na rampę, a następnie zaczął kierować się w stronę kwadratowego pierścienia. Z uśmiechem od ucha do ucha wszedł pod trzecią liną do ringu, i wskoczył na jeden z narożników gdzie wysoko ponad siebie uniósł swoje trofeum. Widok ten nie spodobał się jego przeciwnikowi, który planował jeszcze atak przed walką lecz sędzia w ostatniej chwili powstrzymał go przed tym czynem. TJ zeskoczył z obrzeża ringu po czym podarował swój pas sędziemu, który uniósł go ponad siebie pokazując o co będzie toczone dzisiejsze starcie. Nim jeszcze nastał gong, Crazy Steve skontaktował się z dwójką przybyłych wraz z nim osób, po czym pewien swego nakazał sędziemu rozpoczęcie starcie. Arbiter jak na jego zawołanie skierował się ku technicznym nakazując im zabicie w gong i rozpoczęcie tejże bitwy.
GONG!

Zarówno Tyson Kidd jak i Crazy Steve byli już gotowi do rozpoczęcia starcia, lecz nim nastało ich pierwsze zwarcie oboje postanowili dokładnie zmierzyć siebie nawzajem wzrokiem. Steve pewien tego, iż to on opuści dzisiejszego wieczoru arenę jako triumfator nie kwapił się do zainicjowania walki, jednakże i jego rywal nie chciał tego uczynić. W końcu jednak nastała przełomowa chwila, w której to oboje spotkali się w samym centrum ringu i przeszli momentalnie do zwarcia siłowego. Lepiej w tej potyczce poradził sobie o trzy lata starszy Tyson, który udowadnia dlaczego to on jest teraz mistrzem. Theodore od razu postanowił posłać swego konkurenta w kierunku lin, a gdy ten odbił się od nich i powrócił do mistrza, ten natychmiastowo wykonał na nim Scoop Powerslam. Tyson chcąc udowodnić swą wyższość nad przeciwnikiem, momentalnie dopadł do niego i nie pozwolił mu wstać do pionu atakując go całą serią ciosów z zamkniętej ręki, które lądowały na całym ciele przeciwnika. Steve wyraźnie nie radził sobie zbyt dobrze dzisiejszego wieczoru, dobrze widzieli to jego sprzymierzeńcy, Rosemary oraz Abyss, którzy jednak nie ingerowali w to starcie. Zadowolony z swego udanego początku Tyson zaprzestał ataków na leżącym rywalu i wstał z niego odsuwając się kawałek w bok. W tym czasie sędzia sprawdził stan zdrowia byłego mistrza NXT, który po chwili wstał na proste nogi i chciał odegrać się na Theodorze. Ruszył z ogromnym impetem w kierunku swego oprawcy z poprzedniego wydania czerwonego tygodniówki lecz jak się okazało nie był to przemyślany atak. Tyson widząc nadbiegającego przeciwnika momentalnie wyprowadził Roundhouse Kick powalając tym samym konkurenta ponownie na deski ringowe. Wilson chciał spróbować szczęścia i rzucił się na przeciwnika zmuszając sędziego do liczenia, jednakże ostatecznie arbiter wykonał tylko dwa klepnięcia o matę. Crazy Steve w ostatniej chwili zdołał odkopać tym samym ratując swoją skórę i przedłużając swoje szanse dotyczące tej bitwy. Starszy z Kanadyjczyków nie zamierzał zwalniać tempa i ponownie chciał przystąpić do ataku. W tym celu podniósł on swojego przeciwnika do pionu i wcisnął jego głowę pod swą pachę. Próba wykonania przerzucenia rywala za swe plecy zakończyła się fiaskiem, bowiem Scott w ostatniej chwili zdołał zablokować swą nogę za nogą rywala. Następnie zaczął wymierzać potężne ciosy z łokcia w tył głowy adwersarza. Uderzenia te poskutkowały i pozwoliły dojść Scottowi do siebie a po chwili również i przejąć kontrolę nad tym pojedynkiem. Natychmiastowo po tym zdarzeniu były mistrz wykonał na swym oponencie Swinging Neckbreaker. By nie dać rywalowi dojść całkowicie do siebie Steve postanowił dołożyć jeszcze Leg Drop by mieć pewność, że przeciwnik zbyt szybko nie wróci do gry. Trybuny wręcz wrzały, arena była głośno jak nigdy, widać było, że bardzo mocno podoba im się starcie rozpoczynające dzisiejszą galę Survivor Series. Nie mieli oni swojego faworyta w tej walce, można rzec, iż nie obchodziło ich to który wyjdzie zwycięsko z tejże batalii bowiem obydwu tak samo nienawidzili. Jednakże żaden z zawodników nie zamierzał się przejmować opinią kibiców, dla nich liczyło się tylko to co działo się w ringu. Steve nie dając się sprowokować kibicom wdrapał się na szczyt jednego z narożników, by po chwili wyskoczyć z niego wysoko w górę i wykonać wręcz podręcznikowy Diving Elbow Drop na Tysonie. Następnie spróbował przypiąć swego przeciwnika, lecz i w tym przypadku sędzia wykonał zaledwie dwa uderzenia o deski ringowe. Scott pobudzony wydarzeniami z przed chwili postanowił kontynuować ofensywę, czego efektem był wykonany już po chwili Russian Leg Sweep. Tyson po udanym początku opadł z sił i całkowicie został zdominowany przez swego rywala, nie był w stanie nic zrobić. Młodszy z Kanadyjczyków ani troszkę nie przejęty przebiegiem walki starał się dalej dominować nad konkurentem, co mu się skutecznie udawało. 32 latek ponownie podniósł do stójki Tysona i posłał go w kierunku lin. Kidd tak jakby doszedł do siebie, bowiem po odbiciu od lin nieco zmniejszył swój impet czego nie dostrzegł jego przeciwnik. Theodore wykonał obrót dokoła własnej osi i z potężną siłą wykonał Discus Clothesline, zyskując tym samym kilka chwil na dojście do siebie i przygotowanie planu by odzyskać inicjatywę. Zarówno Tyson jak i Steve byli już mocno zmęczenie lecz nic nie wskazywało by walka ta miała się już za chwilę zakończyć, wręcz przeciwnie... Ta walka dopiero zaczęła się rozkręcać, co dobrze widzieli kibice, których ten fakt bardzo cieszył. Dwójka walczących w pierścieniu zawodników z delikatną pomocą lin starała się wrócić do stójki. Wychodziło im to niezbyt dobrze, lecz w końcu oboje stanęli na równych nogach. Skierowali się do centrum ringu gdzie ponownie stanęli twarzą w twarz. Zaczęli wymieniać się siarczystymi uderzeniami z otwartej ręki w twarz, w końcu jednak Tyson zablokował uderzenie swego przeciwnika i wyprowadził całą serię takowych uderzeń, którą zakończył poprzez wykonanie Snap Suplex'u. Kidd widocznie doszedł już w większym stopniu do siebie, nie było widać po nim zmęczenia spowodowanego przez wykonywane na nim akcje. W obecnym momencie Theodore wyglądał na wypoczętego i mogącego zdominować swego przeciwnika. Postanowił tego dowieść i wdrapał się na szczyt cornera, z którego po chwili wykonał podręcznikowy Diving Elbow Drop. Steve wyraźnie odczuł to uderzenie bowiem złapał się za klatkę piersiową i wytoczył się po za miejsce bitwy. W tej chwili momentalni dobiegli do niego Abyss oraz Rosemary, którzy sprawdzali czy wszystko z nim w porządku. Abyss podtrzymywał Scotta natomiast Rosemary odeszła kilka kroków w bok. Widząc wydarzenia z poza ringu Tyson postanowił nieco zwiększyć tempo. Odbijając się od lin zwiększył swój impet by następnie skoczyć między drugą a trzecią liną jednocześnie powalając zarówno Abyssa jak i swego rodaka poprzez Suicide Dive. Wyraźnie nakręcony Kidd nie chciał marnować ani sekundy tak więc podniósł swego rywala i zaczął uderzać jego głową o krawędź ringu. Sędzia rozpoczął odliczanie lecz Wilson nie reagował na to, bowiem był za bardzo zajęty rywalem. W końcu jednak gdy z ust sędziego wydobyła się cyfra osiem postanowił wrzucić rywala do ringu a następnie samemu do niego wrócić. TJ nieco lekceważąco oparł się o obrzeże ringu i spoglądał w kierunku swego przeciwnika, po chwili jednak odepchnął się od niego i powędrował w stronę konkurenta. Chwycił za jego kudły i zaczął podnosić do stójki. Gdy oboje stali twarzą w twarz Steve odepchnął mistrza a następnie wykonał Roundhouse Kick, zsyłając adwersarza w objęcia maty ringowej. Scott również padł na matę lecz znacznie mniej czasu potrzebował by wrócić ponownie do stójki. Będąc nad swym przeciwnikiem Steve chwycił go za włosy i szarpnął energicznie szarpnął do góry zmuszając go do całkowitego wyprostu. Wyprowadzając kopnięcie w brzuch Tysona ponownie osłabił swego rywala, a następnie pchnął go przez co ten ponownie powędrował w kierunku lin od których znów się odbił. Steve miał już przygotowaną kolejną akcję z swojego arsenału, lecz gdy zamierzał już ją wykonać Tyson uniknął jej poprzez zwykłe nachylenie się. 35-latek samemu wyprowadził teraz kopnięcie w brzuch rywala a następnie wykonał jedną ze swych akcji kończących, a mianowicie Rolling Fisherman Neckbreaker. Theodore momentalnie rzucił się do przypięcia swego adwersarza, lecz sędzia nie zaczął odliczania bowiem na krawędzi ringu pojawiła się Rosemary, którą w pierwszej kolejności musiał się zająć. W momencie nieuwagi arbitra z drugiej strony ringu w walkę postanowił wmieszać się również i Abyss, którego dostrzegł Tyson. TJ momentalnie postanowił podnieść się z Steve'a i ruszyć w kierunku lin z chęcią powalenia na nogi Abyssa lecz ten w ostatniej chwili zdołał umknąć przed przyjęciem ciosu poprzez zeskoczenie z krawędzi. Wilson tak jakby zapomniał o swym rywalu, który wracając do siebie dostrzegł nie obserwującego go przeciwnika. Dlatego też momentalnie wstał na nogi, przeszedł bliżej rywala, padł na kolana i wyprowadził Low Blow, a następnie i Roll-up. W tymże momencie Rosemary odpuściła i pozwoliła sędziemu wrócić do walki, który od razu zaczął odliczanie. Ku zdziwieniu wszystkich Tyson przy drugim klepnięciu ponownie zdołał przerwać liczenie. Zdenerwowany Steve nie mógł uwierzyć w to co właśnie się stało, był pewien, że starcie to dobiegnie końca lecz tak się nie stało, Tyson Kidd nadal jest w grze. Steve skierował się w kierunku narożnika gdzie znajdowali się jego sprzymierzeńcy od których usłyszał kilka słów, które natychmiastowo dodały mu otuchy i większych chęci do toczenia tejże batalii. Pobudzony do działania Scott skierował swe ciało w kierunku oponenta, którego ponownie już dzisiaj podniósł do pionu. Następnie zacisnął swą dłoń na jego szyi, i uniósł do góry wykonując tym samym imponujący Chokeslam. Ponowna próba zakończenia starcia jednak znowu zakończyła się tylko na dwóch klepnięciach sędziego o matę ringową. Najwyraźniej żywiący się strachem osobnik miał wszystkiego już dość i zaczął przymierzać się do próby zakończenia tego starcia. Tyson Kidd w dość wolnym tempie doczołgał się do narożnika w którym zaczął wstawać do stójki, widząc to Steve stanął w przeciwnym narożniku i szykował się do ruszenia w kierunku przeciwnika. Będąc kawałek przed rywalem postanowił skoczyć na stojącego w narożniku rywala, jednakże TJ w ostatniej chwili zdołał umknąć przed przyjęciem kolejnej akcji, następnie samemu wykonując Stinger Splash na rywalu. Theodore przyglądając się rywalowi zaczął odpoczywać bowiem wiedział, że przed nim jeszcze kilka minut walki. Gdy odzyskał już nieco sił, wyszedł pod trzecią lin i stanął na krawędzi ringu gdzie wyczekiwał, aż konkurent wstanie. Gdy ten już to uczynił, Tyson wskoczył na najwyżej z zawieszonych lin i wyskoczył w stronę rywala wykonując Springboard Blockbuster. Następnie nastąpiła ponowna próba przypięcia lecz tym razem sędzia nawet nie rozpoczął liczenia bowiem we wszystko postanowili wmieszać się Abyss wraz z Rosemary, którzy wyciągnęli Steve'a z ringu. Zdenerwowany Tyson miał zamiar skoczyć na całą trójkę, lecz zanim się do tego zabrał sędzia postanowił się w to wszystko wmieszać i odesłać dwójkę sprzymierzeńców Scotta na zaplecze. Ci zanim odeszli jeszcze chwilę protestowali lecz ostatecznie powędrowali na zaplecze, skąd mieli oglądać dalszą część walki. Steve nie był zadowolony z tego faktu, lecz nie mógł z tym nic zrobić. Sędzia zaczął wyliczanie, wydawało się, że Crazy Steve ma już tego dość i nie wróci już do walki lecz ostatecznie wkroczył ponownie do ringu. Był to jednak dla niego błędny wybór, bowiem czekał już tam na niego mistrz NXT, który momentalnie wyprowadził kopnięcie w jego brzuch a następnie ponownie dzisiaj Rolling Fisherman Neckbreaker. By mieć pewność, że nic nie przeszkodzi mu w zakończeniu tej walki przeciągnął jeszcze Scotta na środek ringu. Dopiero w centrum pierścienia położył się na truchle przeciwnika, a sędzia rozpoczął liczenie. Tym razem przypięcie zakończyło się sukcesem dla Tysona, który po emocjonującej walce obronił swój tytuł.


Zmęczony przebiegiem walki Theodore dość ociężale wstawał na nogi. Gdy już to uczynił sędzia podarował w jego ręce tytuł, który przed rozpoczęciem walki oddał sędziemu. Wskakując na jeden z narożników, Tyson zaczął celebrować swoje zwycięstwo. Zeskakując z cornera Wilson zawiesił tytuł na swych biodrach i wyszedł z miejsca bitwy. Spokojnym, wolnym lecz dumnym krokiem TJ zmierzał w kierunku zaplecza, gdzie zaraz miał udać się pod prysznic. Będąc na rampie Tyson jeszcze przystanął i odwrócił się na pięcie kierując swe spojrzenie w stronę centrum ringu. Znajdował się tam Steve, który dopiero co zaczął wstawać na nogi. Delikatny uśmiech jaki pojawił się na twarzy Tysona sugerował jego zadowolenie z udanej obrony tytułu. Natomiast na twarzy Scotta widać było jedynie niezadowolenie i złość do samego siebie. Theodore ponownie zawrócił na pięcie i ostatecznie udał się na zaplecze. Tyson wolnym krokiem wędrował po zapleczu, mijając po drodze pracowników WWE.


Normal - Normal Moves Tysona
Normal - Normal Moves Steve'a