Jestem tradycyjnie Rusevem pełna karta w Zapisach.

Grobowa cisza opętała całą halę, gdy stanąłem naprzeciwko biednej, zagubionej i beztroskiej owieczki. Szeroko rozłożyłem swe ramiona i z przerażającym rechotem wyszeptałem w kierunku swego nemezis:
- Bracie padnij i oddaj się mej siostrze. Tylko będąc jej sługą osiągniesz wieczny spokój. Dołącz do mego stada i razem siejmy jej żądania...
Delikatnie stąpałem po powierzchni ringowej, wpatrując się w ślepia swego adwersarza. Opierał się, choć czułem, że krótka lekcja pokory spowoduje, że przyjmie nie tylko Abigail, ale i również wszystkie me nauki... już wkrótce!

Dźwięk bitej stali rozszedł się w oka mgnieniu po wielkiej hali, a publiczność wczuła się klimat tego pojedynku śpiewając pieśń dla mej siostry. Z cynicznym uśmiechem i otwartymi ramionami podróżowałem wokół Rusev'a, aż do momentu kulminacji endorfin. Upust ówże grupy hormonów peptydowych wywołał u mnie nagły atak na Bułgarskiego zawodnika, którego począłem okładać silnymi uderzeniami w pięści w twarz. Zamroczony Rusev nie wiedział co się z nim dzieje, toteż pozwoliłem sobie na chwilę szaleństwa, wkładając jego głowę pod swoją pachę, aby runąć plecami na deski maty ringowej - DDT!
- Jesteśmy blisko celu bracie! Przyjmij mą pomocną dłoń, a nigdy już nie zaznasz strachu...
Diabelski rechotem obudziłem konającego u mych stóp Bułgarskiego niszczyciela. Rusev z oczami wielkości pięciozłotówki powstał do stójki, choć był to bardzo poważny błąd. Wziąłem krótki rozpęd i Big Boot'em powaliłem go raz jeszcze! Padłem na kolna wraz z opadającym truchłem swej owieczki, której życie było dla mnie ważne... Chciałem, aby zagubiony patriota wkroczył w szeregi mojej rodziny, aby nikt już nigdy nie sprawił mu takiego bólu, jaki dziś podczas krucjaty go czeka. Wystarczy słowo, gest - jakiś sygnał, a Abigail otworzy bramę wstępu do naszego stada.
- Wyciągnąłem do ciebie dłoń, Rusev. Ty początkowo ją odrzuciłeś, ale wrócisz z podkulonym ogonem tak, jak uczynił to Syn Marnotrawny...