no elo

Zaczniemy klasycznie - Kto Ładniej maksymalnie 350 słów, życzę powodzenia.

Daje Wam obojgu szansę, aby się zrehabilitować nienapisanym postem. Macie dodatkowe +24 godziny. Czas liczy się od pierwszego postu sędziowskiego!

Arena wrzała, widząc mnie po raz kolejny w ringu, zdecydowanie rozemocjonowana moim powrotem. Dodatkowego smaczku dodawał temu wszystkiemu fakt, że moim przeciwnikiem w dniu dzisiejszym okazał się być Tyson Kidd, jeden z najlepszych technicznie zawodników w WWE, co w efekcie tworzyło idealną otoczkę dla jednej z najlepszych walk wieczoru. Raz za razem skandowane "Let's go Ambrose! Tyson Kidd!" wyłącznie dodawało pikanterii temu pojedynkowi i pokazywało, jak wiele oczekują od nas fani WWE. Dlatego też zacząłem podskakiwać  niecierpliwie w narożniku, przy okazji rozgrzewając nadgarstki, dając upust noszącej mnie po całym ringu fali adrenaliny. I rozpocząłem to w idealnym momencie, ponieważ kilka sekund później sędzia machnięciem ręki dał znak technicznemu do rozpoczęcia pojedynku, a metaliczny dźwięk gongu wyrwał nas z zamyślenia, nakazując działać! I tak też się stało, bowiem złączyliśmy się w standardowym klinczu. Oczywistym było, że starcie siłowe wygram ja. Cięższy, wyższy, silniejszy niż Kanadyjczyk, byłem w stu procentach przekonany, że wszystko idzie po mojej myśli. Był to jednak największy błąd jaki mogłem popełnić. Sprytny przejściem Tyson wykręcił mi rękę i przy pomocy Arm Draga wysłał na matę. Klepnąłem wściekle dłonią w deski ringowe, nie mogąc uwierzyć, że dałem się tak podejść. Jak małe dziecko widzące cukierka i nie zważające na przeszkody, tak ja wpadłem w pułapkę i zapatrzyłem się na główny cel, nie widząc po drodze małych zagrożeń. Momentalnie się jednak podniosłem, rzucając do kolejnego ataku. I ponownie Arm Drag wysłał mnie na glebę. Było mi jednak mało, zaślepiony chęcią zwycięstwa wciąż dążyłem do odmienienia rzeczywistości i przejęcia inicjatywy. Po trzecim Arm Dragu podniosłem się raz jeszcze i znowu ruszyłem na Kidd'a. Z zadowoleniem zaobserwowałem, iż ten zmienił taktykę, mając nadzieję zaatakować w inny sposób. Uśmiechnąłem się triumfalnie, tylko na to czekając. Każdy z nich jest taki sam. Nudzą się i poddają w swojej drodze ku wygranej, nie wiedząc jak wiele daje im konsekwencja. A ja jestem konsekwentny. Nie zmieniam swoich metod działania. Zawsze postępuję tak samo, nie ważne ile razy przez to oberwę, w końcu znajdę lukę, która pomoże mi odnieść triumf! Tak było i w tym momencie, gdy Tyson chciał przechwycić całe moje ciało w trakcie biegu. Rozjuszony wyskoczyłem w powietrze, by po chwili opaść na niego i przygwoździć go do maty(Lou Thesz Press), po którym zasypałem go całą serią punchy!

Dalej Dean.

Dalej Dean.

Po niezbyt udanym początku walki zawsze nadarza się okazja by odwrócić losy starcia, tak też było i dzisiejszego wieczoru. Dean dominował nade mną lecz jeden jego mały błąd sprawił, że teraz to ja mogę przechylić szalę zwycięstwa na swoją stronę. Powalony przed kilkoma sekundami przez Ambrose'a uświadomiłem sobie, że nie jestem jakimś chłopcem do bicia, pochodzę z Kanady - kraju, gdzie wrestling ma się we krwi, tak więc to Dean powinien bić przede mną pokłony. Pora więc zmienić obecną sytuację i nadrobić zaległości. Powoli wstając na równe nogi widziałem nieopodal mnie czyhającego konkurenta, który przygotowywał się do zadania kolejnego ciosu, lecz nie tym razem. Teraz dobrze wiem co mam zrobić... Lunatic Fringe ruszył w mą stronę z zamiarem ponownego powalenia mnie na chłodne deski ringowe, widząc jego mordę tuż przed sobą zgiąłem się w pół mijając jego dłoń, jednocześnie skazując jego szarżę na niepowodzenie. To jest ten moment - pomyślałem po czym odwróciłem się twarzą w kierunku Jonathana. Nasze spojrzenia spotkały się, lecz nie na długo bowiem od razu postanowiłem przejść do ofensywy. Wyprowadzając kopnięcie w splot słoneczny przeciwnika, zmusiłem go do skłonu. Postanowiłem to wykorzystać, wciskając głowę adwersarza pod swą pachę zacisnąłem uścisk a po chwili wykonałem podręcznikowy Snap Suplex. Dean od zawsze był szalonym gościem, co też było widać i teraz. Od razu wstał na równe nogi z zamiarem odegrania się na mej osobie, lecz i tym razem byłem na to gotowy. Ambrose biegnąc w mym kierunku nie liczył się z konsekwencjami tego ruchu, a więc gdy znalazł się blisko mnie nachyliłem się delikatnie w dół, po czym gdy Good był już obok mnie wyprostowałem całe ciało do góry i wyrzuciłem Deana ponad siebie, następnie cofając się dwa kroki w tył. Body Toss wykonywany przeze mnie zawsze był atrakcją dla widzów, tak też było i teraz. Lunatic Fringe z ogromnym impetem przyłożył twarzą o śnieżnobiałą matę. Nic więc w tym dziwnego, iż po chwili na mej twarz pojawił się uśmiech od ucha do ucha. Ambrose był jednym z ulubieńców widzów, jego szalone zagrywki nie jednemu z tych cholernych Jankesów się podobały, natomiast wobec mnie kibice byli obojętni. W sumie, mi to ani troszkę nie przeszkadzało, bowiem zawsze mi oni tylko przeszkadzali, teraz mogę robić to co mi się podoba, i to co wychodzi mi najlepiej - czyli niszczyć swych rywali. Oparty o jeden z narożników spoglądałem w kierunku rywala, który powoli zaczynał wracać do stójki, gdy stał już całkiem wyprostowany ruszyłem na niego. W odpowiedniej chwili skoczyłem do góry, rękoma obejmując szyję przeciwnika. Dwie sekundy wisząc tak nad rywalem sprawiły, iż postanowiłem cały ciężar przenieść w dolne kończyny. Padając na matę ponownie dałem popis swych nietuzinkowych umiejętności. Idealnie wykonany Spiked DDT nie tyle co dał mi ponowną satysfakcję ale i na pewno też znacznie osłabił tego gnojka.  Nie czekając choćby chwili w głowie ułożyłem sobie kolejny plan do zrealizowania. Tak więc zbliżyłem się do Jonathana i podniosłem go na proste nogi. Chwyciłem w odpowiednim chwycie a następnie rzuciłem się wraz z nim do tyłu, wykonując Russian Leg Sweep. Publiczność nagrodziła mnie falą buczeń, co ani troszkę mnie nie zmartwiło, ich niezadowolenie znaczyło dobrze wykonane przeze mnie zadanie, z czego jestem zadowolony. Nieco odchodząc do rywala zbliżyłem się do obrzeża w ringu gdzie wdrapałem się na szczyt narożnika i uniosłem ręce wysoko ponad siebie, pokazując swoją dominację...