Look in my eyes, what do you see?
the Cult of Personality!







Ladies and Gentleman, please welcome ..
From Chicago, Illinois ..
Weighting at 2 hundred and 18 pounds ..
CM PUNK!

Pojawiając się tutaj dzisiejszego wieczoru za swój jedyny obrałem sobie zwycięstwo. Jest to kolejna poprzeczka ustawiona przeze mnie w "nowym" wcieleniu, jednakże aby zwyciężyć trzeba zaplanować zwycięstwo, przygotować się do zwycięstwa, a także oczekiwać zwycięstwa! Przeciwnik z którym dzisiaj podejmę walkę na pięści jest dość specyficzną osobą, można się spodziewać po nim wszystkiego. Od brudnych zagrywek, bo głupawe wybuchy humoru. Niemniej jednak osób takich jak On jest mnóstwo, Ja jestem jedyny - niepowtarzalny, najlepszy na świecie!

Skupiając się na teraźniejszym starciu wyciszyłem się, a zarazem rozluźniłem swe mięśnie wyczekując dźwięku uderzonego metalu. Strzelając jeszcze kilka razy karkiem odczułem momentalnie ulgę, krótko po tym można było usłyszeć brzmienie które rozpoczęło ów batalię. Wyłaniając się z narożnika poruszałem swymi nadgarstkami przechodząc do zwarcia siłowego. Od samego początku klinczu mając wyraźną przewagę nad dysydentem zacząłem zaciągać go w jeden z czterech rogów kwadratowego pierścienia. Kluczowym elementem był mój zasięg rąk, będąc wyższy od konkurenta bezproblemowo poradziłem sobie z oporem jaki mi stawiał. Na chwilę obecną nacierając swymi rękoma na twarz Steve'a zostałem wyliczany. Usłyszawszy liczbę cztery me dłonie zostały usunięte z facjaty oponenta, zaś po chwili górne kończyny zaciśnięte w pięści wymierzone w podbrzusze oraz żebra zadały po raz pierwszy w walce ból nieprzyjacielowi. Crazzy robiąc dziwne grymasy na twarzy wyraźnie ukazywał, że ciosy jakie dotknęły jego ciała zostawiły po sobie gehennę. Chwyciwszy nadgarstek delikwenta wykonałem jeden pełny obrót wykręcając powoli ramię Scott'a! Dominacja z każdą kolejną chwilą powolnie przechylała się na moją stronę, co uświadamiało mnie w tym iż jestem najlepszy w tym co robię! Przy mocniejszym szarpnięciu prawicą zapaśnika zadałem mu kolejny ból, tym razem uderzając się wzajemnie barkami. Zapierając się dość mocno na swych nogach posłałem Kanadyjczyka na liny od których zwinnie się odbijając rozpędzony przemierzał w moją stronę. W owym czasie wykonując obrót przez jedno z moich ramion godziłem ową personę w brzuch swą podeszwą, ten wtedy padł na kolana - Back Kick. Na oczach wszystkich tu zebranych wskazałem swym palcem na Steve'a, który to śmiejąc mi się w twarz otrzymał pierwsze z kilkunastu kopnięć w korpus. Raz po raz salwa kopniaków lądowała na ciało nieszczęśnika, ostatnie z wymierzonych trafień zatrzymało się na skroni przeciwnika - Sequence of Kicks. Przewyższając umiejętnościami członka grupy Decay wzniosłem swe ręce ponad moją głowę w geście gloryfikacji. Publiczność nie mogła oglądać ów starcia z miejsc siedzących przez co od samego początku towarzyszy nam na stojąco głośno skandując me imię. "CM Punk" niczym jeden mąż wydobywające się z trybun sprawiło iż napędziło mnie to jeszcze bardziej. Wskakując na narożnik finalnie upadłem w okolice krtani adwersarza - Diving Leg Drop!

Liczba słów: 425, literówka.

Ostatnio edytowany przez Jason (2016-04-14 22:20:28)

Strach, czym jest? Uczuciem, czy stanem umysłu? To proste, strach jest osobą - mną. Dzięki mnie ludzie panikują, popełniają błędy i marnują własne życie. To ja jestem sprawcą wszelkiego zła na świecie, to ja obserwują wszystkie dzieci, gdy te śpią bezpiecznie w swoich domach. Teraz jednak wyszedłem na światło dnia, światło, w którym mogą bezkarnie polować na wszystkich żywych - mogę zasiać w nich tchnienie cienia.

Kolejna z gal, tym razem w kolorze czerwonym okazała się być miejscem mych łowów, a głównym daniem był człowiek mający się za najlepszego w swoim świecie. Jednak musi wiedzieć jedno, zmora nie należy do świata ludzi i żadem z synów Adamowych nie będzie jej w stanie powstrzymać. Ten człowiek myślał jednak inaczej, miał nadzieję wyjść cało z konfrontacji ze mną - mylił się wielce. Spojrzałem mu w oczy, były przepełnione smutkiem, goryczą oraz chęcią przywrócenia dawno przebrzmiałej sławy, były pełne strachu przed kolejnymi niepowodzeniami. Niepodziewanym ruchem głowy zerwałem łączącą nas nić spojrzeń, aby przenieść wzrok na błyszczący pas, który spoczywał na piedestale wyściełanym czerwoną purpurą. Jednak nie on był najpiękniejszym przedmiotem na tej sali, nie. Najpiękniejsza była tak, która szał ze mną od chwili stworzenia, ta, która przepełniała moje mroczne i puste wnętrze mroźnym tchnieniem niepohamowanej żądzy - ta, której imię brzmiało Rosemary. Me zapatrzenie zostało przerwane jednak przez dźwięk stali, ten sam, który ostatnio zwiastował moje zwycięstwo nad latynoskim wojownikiem. Powolnymi, wręcz mozolnymi ruchami począłem krążyć wokół mego rywala, aby tak jak wąż z rajskiego ogrodu zadać cios godzący w jego niezachwianą wiarę w siebie. Mój ludzki adwersarz najwyraźniej nie miał zamiaru czekać, aż wbiję w niego me zatrute kły, postanowił przejść do ofensywy. Domniemany najlepszy człowiek na świecie rozpoczął bojowy taniec kierując się w moją stronę - niespokojnie wymachiwał rękoma, usiłując sięgnąć mej twarzy, lecz byłem niczym cień przepełzający w pokrytym mrokiem domu - nieuchwytny. Pochłonięty chęcią złapania mnie człowiek, nawet nie zauważył, gdy przechwyciłem lecącą w mą stroną rękę, a posłałem go na matę wykonując Arm Drag. Ten cios nie mógł wyrządzić mu krzywdy, gdy tylko jego ciało zetknęło się z matą, syn adamowy poderwał je niemal błyskawicznie, lecz to nie uchroniło go przed wbiciem mych stóp w jego pierś (Dropkick). Śmiertelnik kierowany odrzutem spowodowanym przez mój cios wpadł na liny, które niczym swą mocą zwróciły go mnie. Ja natomiast nie miałem zamiaru tracić tak dogodnej okazji do zadania mu kolejnego ciosu skierowanego wprost w jego duszę, więc powitałem jego głowę zaskakujący, a zarazem przerażającym Jumping Clothesline'm. Spojrzałem jeszcze raz na jego zamroczone ciało spoczywające tuż obok mnie, a następnie wypowiedziałem słowa słyszalne jedynie dla mojej ofiary: "Witaj w mroku, człowiecze."

400/400
30/30

Jeśli przysługuje mi takowa możliwość, to odwołuję się.

Mrok powili roztaczał swój blask nad nędznym śmiertelnikiem usiłującym mnie powstrzymać. Z sekundy na sekundę cienie coraz bardziej spowijały jego duszę. Coraz mocniej czułem chęć nasycenia się strachem tego człowieka, coraz bardziej pragnąłem wypełnić go pożreć. Oparty o narożnik wsłuchiwałem się w muzykę ludu - ich słowa, okrzyki, a nawet oddechy podtrzymywały mnie w przekonaniu, że istota, którą jestem jest wyższym gatunkiem od nich wszystkich. Karmiłem się ich niepewnością i wiecznym smutkiem wymalowanym w oczach wszystkich istot ludzkich. Najbardziej jednak zależało mi na jednym celu - leżącym na wprost mnie człowieku. Ten właśnie, począł powoli podnosić się z maty, jak gdyby nie dawał za wygraną otaczającym go cieniom. Widząc to, momentalnie odkleiłem się narożnika jednocześnie powoli podążając w jego stronę. Gdy zamroczony syn adamowy stał zwrócony plecami w moją stronę, jednym, szybkim ruchem oplotłem swe górne kończyny w okół jego talii, aby następnie przerzucić  go nad sobą wykonując German Suplex. Brodaty człowiek z hukiem wbił się w matę, nie wyglądało to dla niego najlepiej, tym bardziej, że ja nie tracąc możliwości wspiąłem się ma narożnik. Wbiłem w niego swe oczy przepełnione mrocznym płomieniem pierwotnego strachu, a na moje usta wdał się uśmiech godny hieny. Z tą właśnie miną poszybowałem w górę, aby następnie wbić się w ciało adwersarza wykonując łamiący jego ducha Diving Elbow Drop. Koniec tego robaka właśnie nadchodzi i jestem nim ja!

[center]Spojrzałem na demony stojące koło ringu, ich twarze były niczym wykute z piekielnego granitu - zimne i nieruchome. Wiedziałem, że gdyby coś poszło nie tak, co jest z resztą nie możliwe, to oni przyjdą mi z pomocą. Oprawszy się o liny, rozciągnąłem usta w uśmiechu sięgającym od ucha do ucha, prezentując przy tym szereg ostrych oraz nieco pożółkłych zębów. Reakcja ludzi siedzących na trybunach była jednakowa, wszyscy, okazując swój jakże wielki strach, poczęli gwizdać w mą stroną, ach, gdyby tylko wiedzieli, że im bardziej na mnie gwizdali, tym więcej energii z nich wysysałem. Pokrzepiony tą dawką złej energii powróciłem do dręczenia duszy i ciała ich współbrata - nieuważającego się za najlepszego w świecie śmiertelników. Odwróciwszy się w jego stronę, niczym cień błyskawicznie przyklękałem przy nim, zacisnąłem szpony mej ręki na jego głowie, a następnie podniosłem do względnego pionu. Następnie oplotłem czaszkę tego robaka swą ręką jedynie w celu wbicia jej w matę akcją zwaną DDT. Nie pościłem go jednak, zamiast tego znów go podniosłem przedostając się jednocześnie za jego plecy, tam zaś oplotłem jego szyję i ręce swymi górnymi kończynami, po czym zapiąłem nie pozwalająca mu uciec dźwignię o nazwie Crossface Chickenwing with body scissors*. Przytykając usta do jego ucha powoli zacząłem mu szeptać: "Mrok jest w tobie, pozwól mu się uwolnić, pozwól mi cię pożreć!". To nie potrwa już zbyt długo.


*dźwignia z Wikipedii
najbardziej trafny wzór

Początek walki zacząłem przeciwnie do zamierzonych przeze mnie planów. Dzisiejszego wieczoru od momentu zabicia w gong dominacja miała przejść na moją stronę, tymczasem moja głowa została objęta, a sylwetka pochylona ku podłożu. Chwila zawahania konkurenta sprawiła, że jego szyja została objęta poprzez moją rękę, następnie drugą swą wolną górną kończyną chwyciłem za nogę antagonisty unosząc ją lekko w górę. Wtenczas będąc zaparty na swych nogach przerzuciłem Steve'a za siebie szybką, a także skuteczną akcją - Snap Suplex! Po wykonaniu tejże akcji uniosłem się do pionu z zamiarem wyprowadzenia kolejnych ataków.