jestem, no

+12

~Nick~

To znowu oni? Czy oni nigdy się nie nauczą? Znudzonym wzrokiem spojrzałem na brata, który jedynie wzruszył ramionami, szeroko się przy tym uśmiechając. Kiwając na boki głową przeniosłem spojrzenie ponownie na rywala, który napompowany niczym rozdymka starał się ukazać swoje mięśnie. Ta taktyka mogła przynieść mu powodzenie jedynie w dziczy, gdzie jego miejsce. Nie miałem chęci upokarzać tych dwóch osobników drugi tydzień z rzędu, jednak po chwili pomyślałem, że to łatwy sposób na podbicie statystyk.
- Eh, niech będzie. Chodź tu.- wypowiedziałem spokojnie, wskazując palcem w stronę Dasha. Zaraz po tym wykonałem zapraszający gest i długo nie musiałem czekać na reakcję brutala. Chęć rewanżu była zdecydowanie większa, niż potrzeba obmyślenia planu, przez co Wilder sprintem ruszył w moją stronę. Chwilę przed jego atakiem kamera zarejestrowała drobny uśmieszek na mych ustach, który z obiektywy zniknął wraz ze mną. Było to spowodowane tym, że pochyliłem się i wykonałem obrót wokół własnej osi, zahaczając piętą o nogi rywala (Leg Sweep). Wytrącony z równowagi Dash runął na matę, ja natomiast szeroko rozłożyłem ramiona rozglądając się po arenie. Nieśmiałe oklaski przerodził się w głośne wiwaty, co jedynie pokazywało szacunek fanów. Zwróciłem się w kierunku drugiego bezmózga, który ciskał pioruny w moim kierunku. Uniosłem w górę ręce, po czym momentalnie je opuściłem, wykonując znany już gest z wykorzystaniem krocza.
- Ssij to!- drwiącym głosem krzyknąłem w kierunku Scotta, który, gdyby tylko mógł, rwałby z głowy włosy. Cicho zaśmiałem się na widok jego twarzy, a następnie spojrzałem w kierunku podnoszącego się Dasha. Skupiłem na nim całą swoją uwagę, nie chcąc dopuścić do kontrataku. Zapobiegawczym krokiem zbliżyłem się do niego, a następnie szybko kopnąłem go w brzuch, nieco go osłabiając. Ta pozycja pozwoliła mi na chwycenie go za ramię i posłanie w kierunku lin. Byłem gotowy przejąć go w czasie biegu, jednak zauważyłem, iż zdołał on się ocknąć i prawdopodobnie zmierza w moją stronę po to, by zadać mi ból. Nie mogłem na to pozwolić, więc pochyliłem się, zmuszając go do zatrzymania się tuż za mną. Błyskawicznie odwróciłem się w jego kierunku i nim zdołał zareagować, wykonałem mocne kopnięcie w jego klatkę piersiową. Siła uderzenia pozwoliła mi na skok w tył i lądowanie po przepięknym salcie (Somersault Kick [1/2]). Całość zwieńczyłem mocniejszym ciosem w jego głowę, nagrodzonym przez publikę (Enzuigiri [2/2])

350+24

Zamroczona kupa mięśni legła na macie, ja zaś miałem już w głowie przygotowane kolejne zagranie. Spojrzałem w stronę Matta i kiwnąłem lekko głową, na co zareagował on wystawionymi w górę kciukami. Nie potrzebowaliśmy słów, by się zrozumieć. Całą robotę robiła braterska telepatia, która pozwoliła nam wedrzeć się na sam szczyt. Chwyciłem łeb Dasha i pomogłem mu podnieść się z maty, szykując się do kolejnej akcji. Przeniosłem swój uchwyt na jego ramię, pod którym chwilę później przeszedłem, tym samym mocno wykręcając jego bark. Potulny niczym baranek Wilder ruszył za mną, gdy skierowałem swe kroki w stronę naszego narożnika. Tam klepnąłem w dłoń brata, upoważniając go do wejścia do ringu. Nim jednak to uczynił, Matt w szybkim tempie wspiął się na szczyt rogu i zeskoczył na kończynę oponenta (Axe Handle to the arm). Głośny okrzyk bólu przedarł się przez głosy publiki, tym samym radując zarówno mnie, jak i brata.

~Matt~
Czekałem na moment, w którym Dash się odwróci w moim kierunku. Przygarbiony przypominałem nieco przyczajonego drapieżnika obserwującego swą ofiarę. W końcu rywal spojrzał na mnie, wtedy spróbowałem wykonać kopnięcie w okolice jego podbrzusza. Udało mu się jednak chwycić moją stopę, uniemożliwiając mu zadanie bólu. A przynajmniej tak mu się wydawało, gdyż z zadowoleniem wpatrywał się we mnie. Zawiodłem jednak jego oczekiwania, gdy po chwili wolną nogą kopnąłem go w bok głowy, wprowadzając go w stan ogłuszenia (Enzuigiri). Wilder starał się utrzymać na nogach, jednak dosyć szybko poległ i wyłożył się na macie, tuż przy naszym narożniku. Nie czekałem długo i zbliżyłem się do brata, klepiąc w jego dłoń. Tym samym to znów on był tym legalnym w ringu, jednak nim opuściłem wnętrze pierścienia, postanowiliśmy wraz z Nickiem pokazać na czym polega praca zespołowa. W tym celu ustawiłem się przy głowie rywala, zaś Indytaker za linami przymierzał się do skoku na brzuch oponenta. W końcu naciągnął on liny i wykonał sus nad górnym sznurem, przy okazji wykonując przewrót w przód. W momencie, w którym wylądował on na ciele Dasha, ja rzuciłem się na matę i uderzyłem w czaszkę rywala (Slingshot Senton (Nick) / Fist Drop (Matt)).

~Nick~
Fantastyczna kombinacja szybkości i siły zepchnęła do defensywy rywala tak głęboko, że prawdopodobnie zaklinował się i nie będzie mógł przypuścić kontrataku. Pewny tej hipotezy zbliżyłem się do niego i chwyciłem go za głowę, by chwilę później mocnym szarpnięciem podnieść go do pionu. Ledwo stojący rywal szybko został przeze mnie jeszcze bardziej osłabiony, gdyż wykonałem szybkie kopnięcie w jego brzuch. Przez to przyklęknął on na macie, dając mi możliwość do ataku. Nie czekając długo odbiłem się od lin i niczym wystrzelony z wyrzutni prułem w stronę brutala, w głowie mając jedynie chęć wykończenia go. Po dobiegnięciu do niego odwróciłem się o sto osiemdziesiąt stopni i objąłem go w pasie nogami, kładąc dłonie na macie. Następnie za pomocą ramion mocno odepchnąłem się od maty, unosząc się wyżej. Wtedy chwyciłem głowę rywala, zaś nogi odblokowałem, a następnie pociągnąłem Dasha na podłoże (Wheelbarrow into Cutter). Idealna pozycja sprzyjała wykonaniu akcji wysokiego ryzyka, więc podszedłem do narożnika i wspiąłem się na sam jego szczyt. Chwilę później wykonałem skok przed siebie, wykonując w powietrzu obrót. Udało mi się wylądować plecami na jego brzuchu, a już chwilę później przeszedłem do pinu (Senton Bomb).

Eh... Senton wykonany i young bucks jadą dalej

Sędzia odliczył tylko do dwóch, a The Young Bucks kontynuują swą dominację!