Bezpośrednio po wygaśnięciu obrazu z backstage rozlega się znany chyba wszystkim na arenie theme song.


Evolution is a mystery
Full of change that no one sees
Clock makes a fool of history
Yesterday's too long ago
Dont agree with what I know
Tomorrow becomes the place to be...



Na rampie staje nikt inny jak sam The Viper!  The Legend Killer! Spogląda z pogardą na wszystkich przybyłych i uśmiecha się pod nosem wyobrażając sobie jak leżą wszyscy na ziemi pobici przez niego samego. Buczenie zagłusza niemalże grającą muzykę, która na myśl przynosi wiele wspomnień starszym fanom i wywołuje pewnego rodzaju łezkę w oku. Randy ruszył powoli w dół, w stronę ringu ignorując negatywne nastawienie kibiców tego widowiska. W ogóle co miało go obchodzić ich zdanie. To on stawał w kwadratowym pierścieniu i to on odwalał robotę najlepiej jak umiał. A odwalał ją najlepiej na świecie.

(bell rings three times)
"Ladies and gentlemen the following contest is scheduled for one fall . Introducing first, from St. Louis Missouri , weighing 250 ponds, The Viper, Randyyyy Orton!"

Stanął tuż przed miejscem, w którym odbędzie się jego pierwsza walka po powrocie do WWE, rozejrzał uważnie i uniósł dłonie w swoim zwyczajowym geście, który zaraz został skwitowany kolejną falą buczenia i niezbyt miłych słów.



Typowe. - pomyślał i wskoczył na apron rozglądając uważnie czy przypadkiem ktoś nie planuje go zaatakować przed rozpoczęciem pojedynku, a kogo musiałby spacyfikować zanim właściwy rywal by się pojawił. Przeszedł przez liny i skierował się do jednego z narożników. Wziął głęboki wdech i z typowym dla siebie kpiącym uśmieszkiem uniósł ponownie ręce w górę. Tak, patrzcie na mnie głąby.

Ostatnio edytowany przez Darkenor (2016-01-30 19:20:29)

Nareszcie, walka na którą czekał tak długo stała się rzeczywistością. Pojedynek z jednym z trudniejszych zawodników WWE jak otwarcie "sezonu" Randy Ortona? Dlaczego by nie! Wszyscy liczyli na to, że walka da im wiele satysfakcji włącznie z samymi walczącymi. Uderzył gong, więc nie ma sensu się dalej zastanawiać nad takimi pierdołami jak oczekiwania. Panowie zatoczyli kółko na ringu wygrażając sobie. No w sumie to Orton wygrażał przeciwnikowi, ale przecież tego można było się spodziewać. Pierwszy klincz, szamotania rodem z walk na boisku szkolnym zmieniła się w przewagę Ortona, który założył silnego headlocka rywalowi i w takiej pozycji pchnął go do narożnika, a następnie przerzucając przez bark walnął Edwardsem o matę. Długo czekać na rozwój wydarzeń nie trzeba było, ponieważ Randy dopadł do leżącego plecami na macie rywala, usiadł na nim okrakiem i zaczął go okładać pięściami po głowie. Sędzia szybko odepchnął od Ortona od leżącego Eddyego ale ten nie miał w planach zwalniać tempa, Viper wykonał krótki ślizg na kolanach i złapał oponenta za głowę po czym wykonał efektowne DDT! Poderwał się szybko i spojrzał na trzymającego się za obolałe miejsce faceta. Zignorował go, chwilę jeszcze przecież poleży. Wskoczył na narożnik i spojrzał w stronę publiczności, wskazał najpierw na siebie a następnie na leżącego i wykrzyczał coś w ich stronę, ale zagłuszające buczenie uniemożliwiło zrozumienia jego słów. Uśmiechnął się kpiąco i zeskoczył odwracając do środka ringu. Oparł się plecami o narożnik i czekał aż Edwards raczy się podnieść.

Dalej!

Randy Orton został trochę obity, ale nie pozwolił się dalej atakować, gdy zadowolony z siebie przeciwnik rzucił się na niego wyskoku ten przeturlał się nieco w bok przez co Eddie z hukiem walnął o ziemię wywołując tym samym niesamowity okrzyk przerażenia na arenie. Przecież mógł sobie połamać rękę takim uderzeniem! Randy poderwał się z ziemi i nie czekając aż rywal zrobi to samo wziął rozpęd i z całych sił wykonał Soccer Kick wprost na plecy rywala! Wilk wreszcie zawył tak jak powinien a Żmija roześmiał się w głos widząc jak cierpiący Edwards pada twarzą na podłogę tuż przy apronie, teraz on był tutaj panem a Wilczek stał się niegroźnym pieskiem przy jego nogach.
-Tak! Tak! Wstawaj! Co? Już Ci się znudziła zabawa ze mną?
Orton podniósł leżącego przeciwnika i chwycił go za rękę. Z całych sił wykonał Irish whip prosto na metalowy słupek podtrzymujący narożnik ringu. Gdzieś z tyłu, za swoimi plecami słyszał jak sędzia odlicza, musiał spieszyć więc gdy oponent huknął o metal nie pozwolił mu się przewrócić. Złapał go niemal w locie i wykonał silne DDT wprost na podłogę! Oooj, to będzie bolało przez jakiś czas! Czas poza ringiem mu się kończył, więc po tej bolesnej serii chwycił chłopaka i wrzucił do ringu a sam się wturlał pod najniższą z lin. Walka teraz była po jego stronie, a buczenie kibiców dodawało mu tylko sił. Spojrzał się na trybuny. To był jego czas, jego szansa na wywalczenie sobie jakiejkolwiek przewagi w tym meczu.
Musiał coś zrobić. Padł więc na kolana i w typowy dla siebie sposób zaczynał "dopingować" swojego przeciwnika by ten zaczął się podnosić z ziemi. Z reguły ten gest był kojarzony z tylko jedną akcją, ale czy tym razem też?

Mogę copypastę zrobić?

Niestety, ale Randy napisał po czasie, dlatego jego post nie może zostać uznany. Dalej Aaron i jego Eddie!

Dalej!