Całą arenę ogarnęła ciemność, wrzawa jaka panowała nagle ucichła a widzowie byli zdziwieni. Wszystkie rozmowy ucichły, panowała grobowa cisza. Nagle ową ciszę przerwał wybuch skromnej ilości pirotechniki tuż przy telebimie, kibice nieco się ożywili. Po niespełna dziesięciu sekundach w tym samym miejscu zaczął powoli wyłaniać się dym, aż niespodziewanie na hali zaczęło grać nie znane dotąd theme "Sleeping Giant"


You Have Awaken A Sleeping Giant Beware !
Your God Can't Save You ...
From A People Who Have Walked The Moon.
You'll Be Gone Soon ,
And The World Will Go On Without You.

Beware...You've Awaken A Sleeping Giant
Beware...You've Awaken A Sleeping Giant

I Am But One Of Many
Our Bat-Like Bombers Will Fill Your Skies
Eyes Wide Open You Are Now In Our View.
Satilites Up In The Stars Are
Peering Down On You
Beware...You've Awaken A Sleeping Giant
Beware...You've Awaken A Sleeping Giant

Beware...You've Awaken A Sleeping Giant
Beware...You've Awaken A Sleeping Giant


Zza telebimu wyłonił się zapomniany już przez każdego Matt "The Blueprint" Morgan. Kibice byli bardzo zdziwieni, nie mogli uwierzyć, że olbrzym powrócił do federacji. Matthew przystanął na rampie i chwycił za płaszcz, który na nim się znajdował. Energicznym ruchem poderwał go do góry i odrzucił za siebie, zaś za nim ponownie wybuchła pirotechnika charakterystyczna dla jego postaci.




Gigant powolnym krokiem zaczął kierować się w kierunku miejsca gdzie stoczy swą bitwę. Kierując się w stronę pierścienia, Matt mijał tłumy ludzi na których nie zwracał nawet uwagi. Stając przed krawędzią ringu, wysunął swe łapska do przodu i pochwycił za najwyżej zawieszoną linę, z której pomocą wdrapał się na ów krawędź. Będąc w tym miejscu popatrzył w kierunku stołu komentatorskiego po czym przekroczył pomiędzy drugą a trzecią liną i przystanął już w ringu. Spokojnym krokiem podszedł do jednego z czterech narożników i wszedł na jego szczyt po czym zaprezentował swoją muskulaturę. Następnie oparł się o corner i wyczekiwał rozpoczęcia walki...

Wzrok tysięcy widzów był skierowany wyłącznie na mą postać, oparty o jeden z czterech narożników wzbudzałem niedowierzanie wśród wielu. Nikt nie spodziewał się tego, że jeszcze kiedykolwiek zobaczy mnie w ringu największej federacji zapaśniczej. Jedynym, który był o tym przekonany byłem sam ja, chęć zemsty oraz udowodnienia całemu światu o tym, iż jestem najlepszy zawsze nade mną górowała i nie zaprzestanę dopóki tego nie dowiodę.

GONG!

Usłyszawszy charakterystyczny dźwięk zaczynający każde starcie, odepchnąłem swe ciało od cornera i przystanąłem w samym centrum pierścienia. Patrząc z góry na przeciwnika czułem się jak za dawnych lat, nie było w federacji nikogo kto mógłby dorównać mi warunkami fizycznymi, najwyraźniej nadal nikogo takiego nie ma... Mistrz Stanów Zjednoczonych dobrze wiedział, iż walka ta nie będzie należała do najłatwiejszych, więc już na samym starcie postanowił zasypać mnie lawiną ciosów. Ku jego zdziwieniu, żadne z wykonanych uderzeń nie zrobiło na mnie wrażenie. Delikatnie otrząsając głową ponownie skierowałem się ku rywalowi, po czym wydałem z siebie przeraźliwy krzyk, którym nieco spłoszyłem tego gnojka. Strach momentalnie ukazał się na jego mordzie co postanowiłem wykorzystać odpychając go z całych sił, dzięki czemu wpadł w narożnik a ja mogłem rozpocząć swoją ofensywę. Wyprowadzając uderzenia z otwartych dłoni obiłem całą górną część ciała oponenta, zyskując przewagę już w pierwszej fazie starcia. Stając w środku ringu trzykrotnie uderzyłem się w klatkę piersiową ukazując swą niezwykłą siłę, którą dominuję nad całym rosterem. Napinając swe mięśnie wzbudzałem jeszcze większą niechęć widowni do mej osoby, lecz ich zdanie w ogóle mnie nie obchodzi... Widząc nadbiegającego w mym kierunku adwersarza wykonałem dosłownie tą samą czynność dzięki czemu skutecznie zmiotłem Teda z maty ringowej poprzez Pull Back Clothesline. By zapobiec szybkiej kontrze rywala, gdy ten był w parterze dobiłem go jeszcze wykonując Ground Big Boot. Stając na drugim stopniu narożnika ponownie zaprezentowałem swą muskulaturę, spotykając się z buczeniem publiczności. "Zamknijcie już te mordy i patrzcie jak walczy prawdziwy zapaśnik!" - skierowałem w ich kierunku po czym zeskoczyłem z cornera i z szyderczym uśmieszkiem powróciłem do Theodora...

Ilość słów: 329

Ogółem te wasze posty nie były jakieś wybitne ale utrzymały poziom Mid Cardu. Nie widziałem tam bogatego słownictwa - tylko suche fakty. Najbardziej zawiodłem się na Tobie, Barni. W Twoim poście kompletnie nie poczułem tego Teda. Jesteś mistrzem Stanów Zjednoczonych więc wymaga się od Ciebie postów na wyższym poziomie aniżeli ten, który zaprezentowałeś nam w tym kto ładniej. Napisałeś bodajże dwa zdania na temat gimmicku i koniec. Dodatkowo u Twojego boku jest przecież Rosa i musisz opisywać jej zachowanie od czasu do czasu, a tutaj nic o tym nie było. Jeśli masz managera to musisz o nim pamiętać. Nole dobrze wczuł się w Morgana. Jego zachowanie było odzwierciedleniem tego gimmicku, który zapisany ma w swojej karcie postaci. Jedyne co raziło w oczy to totalnie podstawowe słownictwo jednak Barni słownictwem również nie zachwycił.

Dalej może pisać Nole, a atak kontynuować może Matt Morgan

Rywal wydawał się coraz to słabszy, mój plan który założyłem sobie przed walką sprawdzał się niemalże perfekcyjnie, przeciwnik tracił siły natomiast ja je z każdą chwilą zyskiwałem. Widząc leżącego tuż obok narożnika rywala zbliżyłem się do niego i targając za jego włosy podniosłem do pionu. Przechodząc z nim w sam środek ringu zacisnąłem ręce na jego szyi a to tylko po to by wykonać Two Hand Chokeslam (UM. ATOMIC ATTACK) który na nowo zdewastował jego ciało. A żeby tego było mało przeciągnąłem rywala tuż obok lin i umieściłem jego głowę na najniższej z nich na której po chwili głowa przeciwnika zbierała kolejne ciosy a to za sprawą Punches In The Rope.

Mistrz Stanów Zjednoczonych nie może być tak traktowany! Ted, otrząśnij się! - usłyszałem te słowa z ust swojej dziewczyny, która widocznie była niezadowolona przebiegiem ów starcia. Słowa te niczym karuzela nieustanie krążyły mi po głowie. Wiedziałem, że nie mogę zawieść zarówno jej, jak i ojca, który włożył dużo pieniędzy w rozwój mej kariery. Nie chciałem bowiem zhańbić honoru swej rodziny. Postanowiłem więc, że wezmę się w garść i dokopie temu biedakowi.

Publiczność z wulgarnością podchodziła do mej persony. Tacy ludzie nie powinni mieć wstępu na ów arenę, gdyż tylko podburzają psychikę poważnych biznesmenów, mowa oczywiście o mnie. Nie zasługują oni, aby oglądać prawdziwy cud świata syna najbogatszego człowieka globu - Ted'a DiBiasego.

Ponowie usłyszawszy głos Rosy, poczułem świeżą krew - nagły przypływ adrenaliny. Wdzięk Mileny, albowiem działają na mnie niczym narkotyk. Zdecydowałem jednak, że na krótki okres wymaże ją z pamięci i z pełną koncentracją skupie się na walce, robię to bowiem dla niej. Przy pomocy lin, na których przez dłuży czas zwisałem podniosłem swoje ciało. Otrzepując kolana z kurzu, który panował na macie, wykrzyczałem w stronę konkurenta owe słowa:
-Jesteś już martwy! Nikt nie będzie sprzeciwiał się "Milionerowi"!

Ostatnio edytowany przez Barni (2015-12-08 23:46:40)

Kontrolując poczynania rywala spokojnie stałem oparty o narożnik. Głowa przeciwnika stale wisiała na najniższej z lin i widać było, że oponentowi nie śpieszy się by powrócić do stójki. Postanowiłem mu pomóc toteż szybko przemieściłem się do rywala i targając za jego kudły i podniosłem do pionu gdzie na ponowne przywitanie wyprowadziłem kilka solidnych uderzeń w brzuch rywala jednocześnie go trzymając by znów nie padł na matę. Jedną z swych łap zacisnąłem na twarzy rywala i zacząłem odbierać mu dopływ powietrza, aż w pewnym momencie podciąłem jego ciało i oboje padliśmy na matę dzięki czemu skutecznie wykonałem Clawhold STO. Przeciwnik po raz kolejny już dzisiaj runął na matę, tym razem leżał dość blisko lin co postanowiłem szybko wykorzystać. Jedną z nóg postawiłem na drugiej linie i wyskoczyłem delikatnie do góry a następnie jedną z stóp upadłem na ciało przeciwnika. Foot Stomp Of The Second Rope zostało wykonane pomyślnie.

Walka układała się od samego początku po mojej myśli teraz już wystarczy dopełnić ostatnich formalności by w walce powrotnej zdemolować mistrza Stanów Zjednoczonych. Nie czekając ani chwili podszedłem do leżącego rywala i uniosłem do stójki gdzie momentalnie wykonałem Back Suplex. Rywal nie stwarzał już dla mnie żadnych problemów, teraz wystarczy przygotować się powoli na kończenie starcia. Ponownie podniosłem rywala i przeszedłem z nim na środek ringu a to tylko po to by wykonać F5.