Sytuacja jest następująca - Ruckus stoi na najwyższym szczeblu narożnika, a w jego kierunku biegnie Matt Sydal. To jest ten moment, w którym Ruckus może coś zrobić... Powodzenia! ( Kontra przed Cyclorama, oczywiście. )

Kontra udana, jedziesz dalej AxE.

Jedziesz dalej

Nie sądziłem, iż rywal po tak wielu zainkasowanych akcjach będzie w stanie przejąć inicjatywę. Jednakże nie zrobiło to na mniej najmniejszego wrażenia. Spokojnie, Ruckus pod wpływem zastrzyku adrenaliny zdobył swoje pięć minut, wykorzystując moje długie rozważanie przy akcji kończącej. Pomimo odczuwającego bólu, w dalszym ciągu jestem w stanie wygrać ten pojedynek, tym samym zachowując swój tytuł mistrzowski. Otwierając szerzej swe gałki oczne, dostrzegam oponenta ciągnącego mnie po macie na środek ringu. Sięgając pamięci, zwykle w taki oto sposób zawodnicy rozpoczynają swój pierwszy etap ku zapięcia submissionu. Nagły przypływ sił pozwolił mi na precyzyjne wymierzenie obunożnego kopnięcia w jego klatkę piersiową. Z całych sił odpychając go jak najdalej od siebie, miałem teraz chwilę czasu na powstanie do pierwotnej postawy. Dlatego też robiąc fikołka w tył, po zaledwie sekundzie moje ciało pozostaje w pionie. Aczkolwiek nie na dłuższą chwilę, gdyż rozdrażniony przeciwnik całym przebiegiem sytuacji zaczął biec w moim kierunku. Bezmyślny rywal nie przewidział, że mam asa w rękawie. W chwili gdy ten był już blisko mnie, wyskoczyłem w powietrze, następująco wykonując mu iście perfekcyjny Frankensteiner!

https://www.youtube.com/watch?v=gYUg7eO_cPs

2:40 minuta

Udane. Macie Opis Sytuacji maksymalnie na 200 słów (AxE, proszę nie zmuszaj mnie ponownie do czytania o Ziele z Kingstone XD), powodzenia!

Promyk nadziei szans na odniesienie zwycięstwa zabłysnął nad czarnoskórym zawodnikiem, jednakże niczym kapryśna kochanka będąca skłonna do zmiennego usposobienia. Na chwilę utraciłem kontrolę w walce, wykonałem, jak i przyjąłem naprawdę sporo bolesnych akcji, przez co nie byłem już w pełni sił. Nie zmieniało to faktu, iż wciąż wierzyłem w swoje możliwości. Zaraz po bystrym wydostaniu się z dźwigni, serce zaczęło mi momentalnie bić szybciej, a krew zaczęła żwawo docierać do mózgu - to wszystko pokazywało, jak bardzo przeżywam tą arcy ważną batalię w mej karierze. Dostrzegając jego strapioną mimikę twarzy byłem w przysłowiowym siódmym niebie, gdyż dobrze wiedziałem, że po dzisiejszej obronie tytułu mistrzowskiego odbiję sobie nieco zeszłotygodniową porażkę na SmackDown. W momencie w którym Ruckus próbował stłamsić przenikliwy ból czaszki, przy akompaniamencie hołdowników redukowałem swe siły do dalszego etapu starcia, który może być ostatnim w tym emocjonującym pojedynku. Mogę wyjść z tej hali pokryty chwałą i sławą jako dumny mistrz, ale mogę również przegrać, lecz wtedy będę musiał przełknąć nie przyjemną gorycz porażki – a tego rzecz jasna bym nie chciał. Czułem jak adrenalina wypełniała każdy zakątek mojego ciała. Krzyknąłem wniebogłosy, równocześnie uderzając kilka razy otwartą dłonią w matę ringową, aby uwolnić wszystkie próżne emocje, tym samym dodając sobie animuszu, bowiem jest to niezbędne do efektownego zakończenia tego pojedynku...

Po dłuższej chwili odpoczynku podniosłem swój ciężar ciała z maty do pionu, a rozprostowanie palców zaciśniętych w pięść było tylko i wyłącznie charakterystycznym znakiem dla każdego mojego fana, iż jestem gotów zakończyć marne losy Ruckusa w tym starciu. Czas mijał nieubłagalnie, a monotonnie podnoszący się oponent z każdą kolejną sekundą był coraz bliżej swej pierwszej porażki po powrocie do aktywnych występów w ringu. Jak widać, seria kopnięć z kolana przy zapiętym submissionie opłaciła się, co też znacznie dało mi ogromną przewagę nad ulicznym gangsterem. Kiedy tylko Claude podniósł się na nogi, bez żadnego czekania na zbawienie, wjeżdżam w jego podbrzusze Gut Kickiem, który spowodował u niego automatyczne schylenie się z bólu. W takiej oto pozycji bez większych problemów mogłem wykonać Here It Is Driver, które po chwili zostało zaaplikowane, ot co! Po iście wyśmienitej, jakże efektownej akcji spokojnie się podnoszę, od razu udając się do najbliższego mi narożnika. Nie pozostało mi nic innego, jak kolejna akcja wysokich lotów. Po wdrapaniu się na sam szczyt narożnika, stanąłem bezruchu modląc się o perfekcyjne wykonanie ostatecznej akcji na leżącym na środku ringu rywalu. Jeszcze przed wyskokiem spojrzałem na nieprzytomnego konkurenta, przypatrując się jego mimice twarzy. Miało to na celu sprawdzenia, czy aby na pewno Ruckus jest w stanie kompletnego snu zimowego. Oczywiście nie mogę tego wiedzieć w stuprocentowo, aczkolwiek musiałem zaryzykować! Shooting Sydal Press connecting! Resztkami swoich sił zebrałem się do przypięcia oponenta, oczekujac na trzecie, magiczne klepnięcie w matę przez arbitra.