Wtem na arenie zapada półmrok, a po bokach rampy rozbłysnęły dwa ogromne strumienie ognia. WWE-Universe już wiedzą o kogo chodzi. W lekkim poddenerwowaniu wyczekują, aż wysłannik samego Lucyfera wyjdzie z podziemi, by zaspokoić swe diabelskie żądze. I nagle wychodzi zza backstage'u i staje na rampie! Ogromny, mierzący 2 metry i 13 centymetrów Potwór powolnym, dostojnym, ale pewnym krokiem zaczyna zmierzać w stronę ringu. Po upływie kilku chwil już stał po środku pola walki. Powoli zaczął unosić ku górze swe ręce, a następnie ich gwałtownym ruchem w dół uwolnił strumienie ognia z każdego z czterech narożników.

Jak coś to +24h.

Już za chwilę wypełniona po brzegi arena w Phoenix* stanie się miejscem zmagań dwóch wspaniałych gladiatorów. Gladiatorów, którzy prędzej dziś wyzioną ducha, aniżeli dadzą się odliczyć do trzech. Niebotyczne tłumy, jakie się tu zgromadziły oczekują krwawego widowiska i Ci dwaj zapaśnicy z całą pewnością im to zagwarantują. Nie szczędząc ciała swego rywala, ani również swego własnego. Kto dziś jednak okaże się lepszy? Brian, zwany maszyną, Cage? Czy może Ulubiony Demon Diabła - Kane? Wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują, że faworytem dzisiejszego starcia jest Wielka Czerwona Maszyna. Wydaje się, że wspierany przez Szatana Potwór, wyzbył się jakichkolwiek mankamentów mogących stanowić dla niego zbędny balast w drodze po kolejne krwiste ofiary dla Lucyfera, a Brian Cage już wkrótce może jako kolejny wylądować na ołtarzu stanowiąc przystawkę dla Lucyfera.

Nastał gong, a jakby wyrwana z letargu Zamaskowana Kreatura wykonała robotyczny krok w przód skracając delikatnie dystans do swego wroga. Następnie Ulubieniec Szatana wolnym, dostojnym krokiem ruszył ku prawej stronie. Brian, niczym cień, którego nie można się pozbyć, uczynił to samo. Zapaśnicy zataczali po kwadratowym pierścieniu kolejne koła stopniowo zacieśniając je i coraz bardziej i bardziej zbliżając się ku sobie. W pewnym momencie, gdy Demon miał rywala na wyciągnięcie ręki, wystrzelił potężnym Uppercutem prosto w podbródek Cage'a, z łatwością sprowadzając go na śnieżnobiałe deski! Potęga Potwora w tym ciosie była przeogrona! Brian upadając ryknął z bólu, co z całą pewnością nie zniechęciło Kane'a do ataku. Wręcz przeciwnie - on dopiero nabrał ochoty na krwawe łowy. Mimo to, Brian Cage nie zagościł zbyt długo na macie i już po momencie przyjął pionową postawę. Wtedy to został skarcony po raz drugi przez Demona. Narzędzie, jakim się posłużył? Ponownie Uppercut! Jednak tak, jak za pierwszym, tak i za drugim razem nie przytrzymało to Cage'a na plecach nazbyt długo. Ulubieniec Szatana miał już jednak przygotowaną ripostę na godną podziwu hardość przeciwnika. Był nią diabelsko silny Big Boot! Podeszwa buta Kane'a z imponującą mocą spotkała się z twarzą konkurenta. Cage huknął z impetem o matę i pod wpływem przeszywającego bólu zatrząsł się. Rysujący się na twarzy szyderczy uśmiech ukazuje nieskrywane oblicze Szatańskiego Wysłannika. Jest nieugięty, bezwzględny, nie okazuje litości, ani strachu. Pewny swego Demon chwycił bestialsko za głowę swego adwersarza, aby następnie silnym szarpnięciem postawić rywala do pionu. Wygląda na to, że wyprowadzony przez Kane'a Big Boot to dopiero naparstek jego możliwości, a lubujący się w destrukcji Ulubieniec Szatana, postanawia raz jeszcze przyprawić rywala o niemały ból, aplikując Snap Suplex! Publiczność zamarła. Cage leżał w bez ruchu u stóp Wielkiej Czerwonej Maszyny, która najwyraźniej pragnęła czegoś więcej, aniżeli tylko zwycięstwa...

* - Tak, wymyśliłem. Ale miejsce gali nie jest podane, a to ułatwiło mi pisanie posta .

Ostatnio edytowany przez Krzysztof Krawczyk (2015-11-10 20:25:44)

No to biorejeszcze +12 bo w 10 min się nie wyrobię

Początek tej walki ułożył się wyśmienicie dla Briana. The Machine juz na samym starcie zyskał sporą przewagę i zdominował rywala. Kane po kolejnej akcji padł na matę i był już lekko oszołomiony. Wykorzystując to Cage szybko wyszedł na narożnik i wykonał Five Star Elbow Drop. Niesamowita akcja spowodowała, że nawet publiczność została wprawiona w poruszenie wyczynami Maszyny. Ten jednak nie zwalniał tempa, błyskawicznie postawił opponenta do pionu i wyniósł na barki, a następnie wykonał Pumphandle Sitout Facebuster. Kane z impetem uderzył o twardą nawierzchnię, a Brian tylko się nakręcał. Walka o kolejny pas mistrzowski była tak blisko, a destrukcja następowała

Podchodzę do rywala, który już powstał i zapinam Camel Clutch.

"Podchodzę do rywala, który już powstał i zapinam Camel Clutch." - troszkę ciężko mi sobie wyobrazić zapinanie Camel Clutchu na osobie, która stoi .

----------------------------------------------------------------------------------------------------

Znów to samo. Kolejna walka pod rząd, którą Wielka Czerwona Maszyna nie zaczyna najlepiej, a wręcz źle, oddając inicjatywę na samym starciu walki. Dotychczas jednak Potworowi zazwyczaj udawało się wykaraskać z tarapatów i pomimo złego początku, wygrywał swoje pojedynki, więc w myśl zasady, że zwycięzców się nie sądzi, nikt nie ma odwagi go za to skrytykować. Choć zapewne Lucyfer patrzy na poczynania swego podopiecznego i nie jest zadowolony z tego, co prezentuje. Kane ma siać grozę i destrukcję, a póki co sieje ziarno niepewności w zlodowaciałym sercu Szatana. Wściekły z takiego obrotu spraw Książę Piekieł postanowił chyba wziąć sprawy w swoje ręce i dźgnąć Demona, by ten czym prędzej przeciwstawił się oponentowi. Cage po udanym początku zlekceważył odrobinę rywala i pozwolił mu wstać. I dopiero, gdy Ulubiony Demon Diabła stał już na wyprostowanych nogach, były mistrz Stanów Zjednoczonych podszedł do rywala, który ni stąd ni zowąd ocknął się i znokautował go przepotężnym Big Bootem! Podeszwa buta Potwora niemal się nie odcisnęła na czole adwersarza. Nadzieja na smaczną kolację Lucyfera powróciła.

W końcu rozbudził się Demon w Kanie! Potężny Big Boot i Potwór wraca do gry! Po udanie zaprezentowanej przez siebie akcję, poprawił swą mroczną maskę, która delikatnie uległa przemieszczeniu, zarzucił włosy do tyłu, po czym pomógł podnieść się będącemu już na kolanach Cage'owi, aby następnie Irish Whipem posłać go na liny. Nie trzeba było czekać długo i Brian znalazł się z powrotem w okolicach środka ringu, a wtedy nadział się na Spinebuster! Fantastyczna akcja do Glenna Jacobsa! Ale ten nie ma chyba zamiaru się zatrzymywać. Ponownie stawia rywala do pionu i posługując się kolejnym Irish Whipem posyła oponenta prosto w narożnik. Impet pchnięcia był ogromny. Świadczy o tym grymas bólu ex mistrza Stanów Zjednoczonych, który wygięty przyłożył rękę do obolałego kręgosłupa. Kane nic sobie z tego nie robi. Zupełnie, jakby był zaprogramowany zrywa się do biegu, aby po chwili zaaplikować Turnbuckle Clothesline! Potwór wciąż się jednak nie zatrzymuje, bowiem wykorzystując fakt, iż wraz z rywalem znajdował się w narożniku, zaczyna się wbijać w jego tors za pomocą Shoulder Trustów! Jeden, drugi, trzeci, czwarty, piąty! Dopiero po wykonaniu piątego Shoulder Trusta Kane cofa się na krok od przeciwnika. Niech nikogo to nie zmyli... Zrobił to tylko po to, by dołożyć jeszcze jeden Uppercut! Brian spłynął bezwładnie po narożniku i bezsilnie pod nim osiadł. Ani trochę nie przypomina maszyny, którą się mianuje.