Don't you see the writing on the wall ?
Your in way over your head
You're gonna drown in the things that you said.

Time has come and gone for words.
A thousand threats I've heard before.
But words are cheap, but lies are big to take.

Time has come and gone for words.
A thousand threats I've heard before.
And all your words are too big to take.

Ciszę na arenie rozbrzmiała muzyka, która wprawiła fanów w niespotykanie wielką owację. Wraz z początkiem słów na arenie pojawił się "Charyzmatyczny Enigma" Jeff Hardy! Fani nie mogli przestać wykrzykiwać jego imienia, bowiem jest bez wątpienia to ich ulubieniec. Wszyscy fani WWE nie posiadali się z radości widząc Jeffrey'a ponownie w ringu.



Po charakterystycznym dla siebie tańcu oraz pokazie fajerwerków ruszył w stronę ringu, aby przywitać się ze swoimi licznie zgromadzonymi fanami.



Będąc w pobliżu ringu spiker zaczął zapowiadać zbliżającego się do kwadratowego pierścienia Jeffrey'a:

- And his oponent.. from Charlotte, North Carolina, weighning 216 pounds... The Charismatic Enigma - Jeff Hardy!

Na koniec Hardy wskoczył do ringu, a konkretniej mówiąc to na narożnik, aby raz jeszcze pozdrowić wszystkich swoich fanów, po czym spokojnie zszedł na matę i zaczął ostatnią rozgrzewkę przed zbliżającym się starciem.

Ostatnio edytowany przez Alibaba (2015-09-15 12:28:24)

Po serii nieudanych dla mnie spotkań Generalny Manager mojego czerwonego domu postanowił dać mi jeszcze jedną szansę i postawić na szali tej walki miano pretendenta do pasa NXT. Wiadomo, nie jest to WWE, ale pas to przecież pas. Pozostaje jedynie skupić się na kilkanaście minut i pokonać Baron'a Corbin'a, bowiem Sheamus nawet nie raczył wyjść z szatni, no trudno. Dla mnie to jedynie plus. Gdy rozbrzmiał gong spojrzałem na twarz tego olbrzyma, która nie okazywała żadnych emocji. Muszę wyjść na wyżyny, aby go pokonać, ponieważ na pierwszy rzut oka wydaje się być nietykalny. Niemniej jednak nie będę wymiękał i wyjdę z tej walki z twarzą, a przede wszystkim z szansą zdobycia tytułu NXT. Logiczne, że nie mogę wejść z nim w zwarcie - skończyłoby się to dla mnie tragicznie. Wymierzyłem na początek Low Kick w lewą nogę Baron'a, jednak nie zrobiło to na nim żadnego wrażenia. Muszę iść zatem po coś ostrzejszego. Odbiłem się do lin, po czym minąłem rękę rywala który próbował mnie zaatakować, odbiłem się po raz drugi, tym razem od przeciwległych lin i wjechałem Low Dropkick'iem znów w jego lewą nogę. Teraz to odczuł, bowiem przyklęknął na ową nogę, zatem muszę wykorzystać sytuację, przecież gigant na kolanach to już nie gigant. Wymierzyłem jeszcze trzy kopnięcia w tors oponenta, aby na koniec chwycić jego czaszkę i wykonać Snap DDT. Początek walki raczej można zaliczyć do udanych, Corbin mnie nie trafił, a ja pokazałem co nieco. Pozostaje tylko iść dalej przez to starcie i stanąć już niedługo na szczycie. Baron, to dla Ciebie!

[254/320]

Samotny wilk może być dzisiaj jedynie zwykłym dachowcem, a może jamnikiem? Nigdy nie rozumiałem tych zwierząt, czy to koty, czy to psy.. to nieważne on chce żyć! Pobawiłem się trochę w rapującego Johna Cenę, ale jednak trzeba szybko wrócić na ziemię i kontynuować to jak na razie jednostronne starcie. Podszedłem do leżącego na macie Baron'a i wymierzyłem szybki Elbow Drop w jego kręgosłup. Akcja niby prosta, ale jednak pewien ból zadaje. Gdy tak Corbin sobie leżał na macie przyszedł mi do głowy plan, którego grzechem było by nie zrealizować. Odwróciłem rywala aby leżał na plecach i bez chwili zawahania wykonałem widowiskowy Standing Moonsault. O tak, okrzyki fanów które się natychmiast zerwały są dla mnie paliwem, który daje mi moc do dalszej walki. Kolejne obrażenia wylądowały na ciele wilka, a to mnie przybliżyło do zwycięstwa w tej walce, chociaż to tego i tak jeszcze bardzo daleko.
Chcąc nie chcąc musiałem go podnieść, przecież nie mogę dać mu odpoczywać w nieskończoność. Zajęło mi to trochę czasu oraz kosztowało sił, ale myślę że było warto żeby ośmieszył Baron'a Slapem prosto w policzek. Charakterystyczny dźwięk rozległ się po arenie, a ja nie chciałem wpaść w jego wielkie łapy, dlatego zaserwowałem fanom małą powtórkę z rozrywki i wykonałem Low Dropkick raz jeszcze w jego lewą nogę tyle tylko, że tym razem nie było to DDT a Stunner. Czyżby samotny wilk potrzebował pomocy swojego stada?

24h minęło toteż Corbin przejmuje inicjatywę

zapięte. Jako że to początek walki a Jeff nie zainkasował żadnej akcji, więc 5 szans.

Ostatnio edytowany przez Sedol (2015-09-18 20:04:26)

Sytuacja chwilowo wymknęła się spod kontroli. Baron zechciał coś pokazać w tym starciu, jednak nie był zbyt kreatywny i zapiął mi jedynie pospolite duszenie. Jego rozmiar rąk sprawiał, że tlenu brakowało mi z każdą sekundą coraz bardziej, ale nie takie przeszkody tatuś skakał. Gdy Corbin stał za mną i podduszał swoimi długimi rękoma zacząłem się szarpać, co pozwoliło delikatnie poluźnić uchwyt, a to z kolei otworzyło mi furtkę do wyprowadzenia kilku krótkich łokci w czaszkę Barona, co poskutkowało uwolnieniem mnie z tego jakże trudnego uścisku.

Zwycięstwo było blisko, zdawało by się że jest na wyciągnięcie ręki, jednak ofiara zdołała się uwolnić. Nie miałem zamiaru atakować, miałem czas, dużo czasu*. Spokojnym ruchem odgarnąłem włosy które już zdążyły opaść mi na czoło, zaś oczy utkwiłem na okazie wymierającego gatunku będącego moim celem. Widok jego uciekającego jak tchórz do narożnika, wywołał ironiczny uśmiech na mojej twarzy. Zwierzyna się bała, czułem to - jedynie słabeusze i nieudacznicy ustępują pola, to kolejny powód dla którego ta rasa musi wymrzeć. Byłem spokojny, pozwoliłem aby agresja we mnie wzbierała, nie spieszyłem się, wiedziałem że prawa ewolucji stoją po mojej stronie. Byłem gotowy, a sekundy nieubłaganie odliczały czas który pozostał dla mojej ofiary.

*celowe powtórzenie
edit: estetyka

Ostatnio edytowany przez Haris88 (2015-09-19 23:27:01)