Dźwięk gongu, poprzedziły bolesne słowa z ust kapitana charyzmy, były one dla mnie niczym brutalne uderzenie z otwartej dłoni. Można było by pomyśleć, że ten stary obleśny patałach mnie uraził, niestety dla niego tak nie jest. Niczyja opinia mnie nie interesuje, dla mnie liczy się tylko moje zdanie jestem sam sobie panem nikt nie będzie mną rządził a na pewno mnie znieważał. Widząc jak bezczelny Kanadyjczyk, wślizguje się do ringu postanowiłem, że dam mu lekcje taką jakiej jeszcze nie miał. Bez chwili zawahania zaszarżowałem na wślizgującego się zapaśnika, spotkaliśmy się tuż przy linach, nie zdążyłem nawet złapać wdechu a ten stał już na nogach. Tłum na arenie po prostu oszalał kiedy stanęliśmy, twarzą w twarz. Więc postanowiłem pokazać im kto tu jest panem i władcą, momentalnie przeszedłem do ofensywy, którą rozpocząłem od serii bolesny ciosów z pięści. O dziwo zramolały staruch nie zamierzał w żaden sposób odpuszczać, wyprowadzał równie bolesne ciosy co ja. Muszę przyznać że mimo takiego wieku ma jeszcze trochę pary w łapach, po niektórych z jego ciosów aż przysiadałem. Nie mogę pozwolić na taką zniewagę, rozgoryczony zacisnąłem zęby oraz pięści najmocniej jak tylko mogę. Waliłem najpotężniej jak tylko mogłem, muszę przyznać że po prostu chciałem go zabić. Pomimo zajadłej wymiany ciosów, to ja wyszedłem jako zwycięzca z tej bezwzględnej batalii. Każde z bolesnych uderzeń czuje na swym boskim ciele a mimo to będę w dalszym ciągu atakował. Z bezwzględnym spojrzeniem mordercy, wyprowadziłem potężne kopnięcie w brzuch blondyna, ten automatycznie chwycił się za bolące miejsce schylając się. Widząc niepowtarzalną szansę na upokorzenie konkurenta, energicznie wcisnąłem jego głowę między swoją pachę a w następnej kolejności za pomocą jego spodni wyniosłem go wysoko w powietrze, tylko po to żeby lada moment trzepnąć nim niczym kukłom o matę. Suplex, jeszcze bardziej umocnił moją dominację w kwadratowym pierścieniu. Cała hala wyraźnie była zwiedziona tym co się teraz dzieje w ringu, wszyscy buczeli co dodatkowo mnie motywowało. Widząc podnoszącego się Christiana, tuż przy linach postanowiłem że wyrzucę go z ringu tak szybko jak się do niego wprosił. Biegnąc wprost na niego wrzasnąłem Won po czym wysoko wyskoczyłem w powietrze, dzięki czemu za pomocą efektownego Dropkiku zapaśnik wyleciał z kwadratowego pierścienia. 

Ps. proszę o ocenę z góry dzięki

Po krótkim, miesięcznym odpoczynku postanowiłem na powrót do zawodu. Przed wczesne zakończenie urlopu spowodowane było nie tylko wielkim jubileuszem, lecz także obecną sytuacją na jednym z brandów. O ile podczas mojego panowania na Raw wszystko było dobrze, o tyle na  Smackdown jest fatalnie. Świadczy o tym chociażby obecność takich osób jak Corey Graves - mój dzisiejszy rywal i karykatura prawdziwego rewolucjonisty. Pojawiłem się aby stłamsić powstanie w samym jego zarodku - dzisiejsza wygrana z pewnością mi w tym pomoże.

Co prawda możliwości fizyczne są przeważającą cechą Gravesa, lecz brakuje mu mego sprytu i doświadczenia. Wykorzystując tą przewagę mam zamiar spowodować aby Corey ośmieszył się sam i przegrał sobie tą walkę.

Tuż po usłyszeniu gongu porażony moimi słowami przeciwnik rzucił się do ataku. Był wściekły, chciał wyładować na mnie swoją złość, nie spodziewał się jednak, że całkowicie przewidziałem jego zamiary. Tak oto uniknąłem ataku szarżującego Amerykanina odsuwając się w bok. Owy zawodnik odbił się od ringowego narożnika, ja natomiast przeszedłem w przeciwległy kąt ringu. Corey postanowił podjąć kolejną próbę i tak samo jak poprzednia zakończyła się ona niepowodzeniem. Tym razem w ostatniej chwili uciekłem spod topora wymykając się w bok. Dało mi to możliwość na wykonanie Pendulum Kick. Mój atak oszołomił i odsunął Gravesa ode mnie. Wykorzystałem to wracając do narożnika. W momencie w którym Amerykanin ponownie spojrzał się w moją stronę był w stanie zobaczyć jedynie mój kanadyjski cień. Byłem dla niego zbyt szybki, dopiero po paru sekundach zawodnik zdał sobie sprawę iż przed chwilą otrzymał Lou Thesz Press i, że ból który go teraz masakruje nie wyniknął ze zderzenia z samochodem, a jest spowodowanym falą punchy, którymi teraz zalewałem Gravesa.

Wiadomość poszła w eter! Kapitan Charyzma wraca!

Po tym ja Christian wyleciał z kwadratowego pierścienia ponad trzecią liną, szybko zbliżyłem się ku nim. Oparłem się o nie za pomocą obu dłoni, ironicznie się uśmiechnąłem a następnie wskazałem na niego palcem. Widząc podnoszącego się adwersarza zrobiłem kilka kroków wstecz, dając mu przestrzeń do wejścia. Zapaśnik dość szybko mimo swojego wieku, znalazł się z powrotem na śnieżno białej macie. Widząc jak fani tej obleśnej federacji mocno go dopingują zacząłem buczeć na przekór im wszystkim. Sprawiło to że ich wielki obrońca, bohater zechciał mnie zaatakować a może nawet upokorzyć na oczach wszystkich swych pupilków. Klepnął się trzy krotnie w swą owłosioną klatę mówiąc coś do mnie, z przerażeniem w oczach rozejrzałem się po hali, wyglądało to tak jak bym się go obawiał. Ale prawda wyszła na jaw dopiero w momencie, którym ten że ruszył na mnie. Widząc biegnącego gwiazdora zacząłem tak samo jak on biec kiedy byłe na przeciwko niego dostrzegłem jak wytyka swoją dłoń usiłując powalić mnie za pomocą Clothesline. Bystro przychyliłem się pod jego wychudzoną łapą, unikając tym samym nieprzyjemnego spotkania z glebą. Jako młody i jak że energiczny zapaśnik, w mgnieniu oka obróciłem się ku staremu, brzydkiemu oponentowi. Ten zapewne kiedy chciał odnaleźć mnie swym wzrokiem spodziewał się że zaraz uderzę w niego niczym grom z jasnego nieba, tak też się stało trzasnąłem w dawnego mistrza z potężną siłą wykonując na nim taki Clothesline, jakiego jeszcze nikomu nie wykonałem. Publika oszalał z nienawiści do mnie, a ja na domiar złego uniosłem rękę w geście zwycięstwa. Szala goryczy przelała się w chwili, której pokazałem że niebawem na mych biodrach zawita jeden z czterech pasów WWE. Buczenie nie ustawało natomiast ja byłem z każdą chwilą bardziej żądny krwi, oponent delikatnie mówiąc wystawił mi się siadając na macie. Pewny siebie poprawiłem włosy zaczesując je na bok energicznym ruchem, a następnie zaszarżowałem wprost na siedzącego gwiazdora. Będąc krok może dwa od przeciwnika wybiłem się w powietrze wystawiając nogi przed siebie Low Dropkick, który przed chwilą zainkasował nasz biedny blondynek to dopiero początek mej passy. Podrywając się z maty ruszałem rękom niczym Raybek, widać było że w moich żyłach płynie ogromna dawka adrenaliny. Niestety konkurent też dość efektownie wstał z maty, widocznie wola walki u tego pana jest silniejsza od zdrowego rozsądku. W oczekiwaniu na pędzącego starucha zastanawiałem się w jaki sposób mam go teraz pokarać, do głowy przychodziło mi tylko jedno rozwiązanie Spinning Spinebuster. Po tym zagraniu huk rozległ się na całej arenie wypełnionej, po brzegi ludźmi dopingującymi tego nieudacznika.

Zawsze wiedziałem że jestem zdolny do wszystkiego, czułem że mogę pokonać każdego. To właśnie tego pięknego dnia doprowadzę do wielkich zmian pokonując największego z wielkich. Fani na arenie ze zdumienia przecierają oczy patrząc na to jak ich pupil dostaje nie tęgie lanie. Wszystko układa się tak jak sobie wymarzyłem brakuje jeszcze pinu oraz gongu końcowego ale do tego etapu też niebawem dobrniemy. Ze zdumieniem w oczach wpatrywałem się na człowieka, który z wielką charyzmą podnosi się z maty, na której tak naprawdę długo nie leżał. Pomyślałem sobie tylko że on jest chyba ze stali, bez chwili zawahania ruszyłem ku niemu, przechwyciłem głowę klęczącego zapaśnika a następnie wykonałem na nim brutalne DDT. Wbiłem głowę kapitana charyzmy z premedytacją w matę, uśmiechając się klepnąłem go w klatkę piersiową. Wstając podciągnąłem swe gacie a następnie wybiłem się dość wysoko w powietrze żeby za moment uraczyć adwersarza efektownym Jumping Knee Drop. Jęk zapaśnika oznaczał jedno, jestem naprawdę dobry w tym co robię, poklepując się po swym kolanie zastanawiałem się co dalej. Nic kompletnie nic mi do głowy nie przychodziło, jednak kiedy jedną z dłoni oparłem się o liny coś mi zaświtało. Chwyciłem Christiana, za jego czuprynę po czym momentalnie przeciągnąłem go ku dolnej liny mieniącej się niebieskim kolorem. Bez mrugnięcia okiem zacząłem go dusić za jej pomocą Rope Choke, wykonując tą nieprzepisową akcje uśmiechałem się niczym morderca z wyrokiem śmierci.

Po niezbyt udanym początku musiałem teraz odrabiać starty. Idealna ku temu okazja pojawiła się gdy Corey odpuścił mi na chwilę przed wykonaniem Rope Choke. Wykorzystując znalezienie się blisko lin postanowiłem najprościej w świecie uciec z ringu. Po wyturlaniu się z kwadratowego pierścienia miałem chwilę aby odpocząć

Moja pewność siebie oraz pycha doprowadziła do tego, że ten stary przebiegły blondasek, czmychną z kwadratowego pierścienia.  Solidnie zaskoczony spojrzałem ze zdziwieniem na Kanadyjczyka, odpierającego się o barierki, oddzielające nas od tej hołoty na trybunach. Cała hala po tym incydencie zachowywała, się tak jak by ten nieudacznik co najmniej walkę wygrał. Nie mogłem już wysłuchać tego jak że ogromnego "popu" skierowanego w stronę kapitana charyzmy. Czułem się jak by ktoś szorował gwoździem po metalu, chcąc ich uciszyć pomyślałem, że zrobię coś, czego nikt by się po mnie nie spodziewał. Chyżo wskoczyłem na jeden z czterech narożników, po czym uniosłem prawą dłoń na wysokość czoła wykonując znany na cały świat gest naszego mistrza.

Tłum wyraźnie jest zażenowany tym, co właśnie zrobiłem, ich radość momentalnie przeobraziła się w nienawiść do mnie. Na domiar złego wyciągnąłem swe dłonie przed siebie, zacisnąłem mocno pięści ukazując wszystkim napis widniejący na mych kostkach.

Bezczelny uśmiech nie znikał z mej pięknej twarzy, zeskakując z liny zaczesałem jeszcze włosy na bok. Stanąłem na środku maty, rozejrzałem się po arenie, a po chwili zaprosiłem adwersarza do kontynuowania naszej batalii.

Ps. 150+30=180słów. Proszę ocenić posta, z góry dzięki.

Ostatnio edytowany przez Arktos (2015-08-31 19:27:52)

Sytuacja delikatnie wymknęła się spod kontroli. Przyszedłem tutaj aby stłumić rebelię a tymczasem zostałem przez nią opanowany. Nie mogłem poddać się tak łatwo. Stawka była zbyt wysoka...

Nie spodziewałem się, że po takiej przerwie, już w pierwszej walce zostanę tak energicznie powitany, teraz wiem, że nie mogę odpuścić. Nie mogę poddać się w takim momencie, pójdę tam i wygram tą walkę! Dla fanów, Kanady i dobra WWE....Musiałem tylko wziąć się w garść, ogarnąć z całkowitej rozsypki w którą zamienił mnie rywal, potrzebowałem przy tym pomocy i to właśnie z nią wyruszyli ponownie moi fani. Głośne i piękne chanty można było usłyszeć z każdego miejsca w budynku. To właśnie dało mi moc, wewnętrzną siłę wiary. Teraz mogłem zrobić wszystko..