Jestem. Będzie edit, a nie chcę przeciągać.

Jebię gongiem.

Skoro w mojej walce dano mi 370, to i tutaj niechaj tak będzie.

Przez ostatnie dwa tygodnie moje zmysły wyostrzyły się do granic możliwości. Po raz pierwszy zaznałem nienasyconego pragnienia zwycięstwa… głód zawsze działa mobilizująco. Natura szczytowego drapieżnika kazała mi nieustannie polować, aby się zaspokoić, niestety, ostatnio bezskutecznie. Jednak w końcu poczułem zew krwi i instynktownie rozpocząłem pościg za ofiarą, która niebawem będzie błagać o litość. Zapewne okazałby ją Kevin Steen, lecz na ich nieszczęście ja nie znałem tego uczucia. Wiedząc, iż zostałem osamotniony w dzisiejszej batalii stałem się najdoskonalszą maszyną do zabijania, napędzaną wspaniałym dopingiem publiczności. Oni dalej byli ze mną, mimo moich porażek i to dla nich musiałem wygrać właśnie to starcie. Metaliczny dźwięk gongu wyzwolił we mnie bestię, jakiej do tej pory jeszcze świat nie widział. Jakże prawdziwy stał się transparent, który widniał dokładnie naprzeciwko mnie- „Batista Unleashed”! Opętany agresją podsycaną przez dwie klęski z rzędu począłem szarżować w kierunku adwersarza niczym rozwścieczony nosorożec strzegący terytorium przed intruzem. Strach ogarniał każdego, kto dostrzegł furię i żądzę destrukcji w moich oczach! Postanowiłem wyprowadzić potężny Clothesline, ale Prince prześlizgnął się tuż pod moją ręką. Z pewnością nie ostudziło to mego zapału i w mgnieniu oka dopadłem do ofiary, aby wejść z nią w klincz. Zwierzęca siła oraz istny pożar szału łowów z łatwością pozwoliły mi zmajoryzować Devitt’a i przepchnąć go do narożnika. Tam był już bezbronny niczym baranek prowadzony na rzeź. Z dala od swojego Tag Team partnera, pozbawiony możliwości zmiany i ucieczki był skazany na pożarcie! W jednej chwili zerwałem klamrę i oplotłem oponenta w pasie, aby wcisnąć go w narożnik dosłownie pozbawiając tchu. (Turnbuckle Smash) Fergal znalazł się w śmiertelnym potrzasku, z którego nie zamierzałem go szybko uwalniać. Złapałem rękami za górną linę i zdewastowałem przeciwnika solidnymi Shoulder Thurst’ami, za każdym razem wyrzucając nogę za siebie i przyciągając się rękami, aby zwiększyć impet uderzenia. Kakofonia owacji na moją cześć mieszała się z dopingiem dla Vigilante’a, ale zdecydowanie głośniej dało się słyszeć ”Go Batista!”. Pośród tej euforii trybun z trudem usłyszałem sędziego- „3, 4” i zostałem zmuszony przerwać atak w amoku. Wystarczyło jednak, aby Prince wyszedł z narożnika i moje ręce niczym boa dusiciel oplotły go, żeby wbić matę! (Belly To Belly Suplex) Przenikliwy huk przelał się przez arenę, a WWE Universe. Na szczęście ponownie polali miód na moje serce, gdy tylko wstałem i kilkakrotnie klepnąłem się w klatę, czując dumę z czempionatu, który właśnie tam powinien się znajdować. Może i rywali jest dwóch, ale we mnie skumulowana jest cała wataha!

ilość słów: 400

Aaron, jakbyś chciał się odwoływać to śmiało, napiszę tylko na wszelki wypadek, jakby decyzja była utrzymana, bo nie wiem czy dzisiaj jeszcze wejdę

O tak! Bestia, która we mnie tkwiła poczuła się bardzo dobrze, gdy zwietrzyła zapaszek świeżej krwi. Fergal zainkasował kilka solidnych ciosów, które z całą pewnością odbiją się na jego kondycji. Jest szybki i zwinny- szczytowy drapieżnik zawsze ma plan, więc i tym razem zabrałem się do jego realizacji. Układ oddechowy i plecy- to co muszę osłabić najbardziej. Prince był jeszcze świeży, dlatego też szybko zerwał się z maty i odbił się od lin, aby wykorzystując swoje walory przejąć inicjatywę. Niestety, na jego nieszczęście przewidziałem jego zamiary i przygotowałem się na kontrę. Dlatego też udało mi się wykonać potężny Swinging Side Slam, po którym ofiara wylądowała na macie. Plan był realizowany, plecy były osłabiane z każdym ciosem, lecz on wciąż miał w sobie sporo wigoru. Nie tracąc czasu chwyciłem głowę podnoszącego się Devitta i wcisnąłem ją sobie pod pachę. Wrestler próbował się bronić, ale szybki Knee Strike uspokoił jego zapędy. Nie miałem już żadnych trudności, aby wynieść go w górę i wykonać piękny Vertical Suplex, po którym truchło oponenta wylądowało w okolicach środka "kwadratowej konstrukcji". Jego plecy ucierpiały, więc był to plus dla mnie. Usłyszałem, jak jęknął z bólu i wcale nie próbował szybko zerwać się do stójki. Odniosłem wrażenie, jakby chciał odpocząć, ale ja nie mogłem dać mu tego luksusu. Stracił swoją świeżość i już nie był tak groźny, na jakiego się kreował. Od razu chwyciłem za jego szyję dwoma rękami, aby wynieść go tuż przed swoją twarz. Zajrzałem mu głęboko w oczy, w których nie było choćby grama strachu, a jedynie testosteron, niepohamowana wola zwycięstwa i niezaspokojona żądza krwi. To było tylko przesłanie, ale na nim nie poprzestałem! Z impetem cisnąłem ciałem przeciwnika o deski i jego truchło znów znalazło się w pozycji leżącej. (Two Handed Chokeslam) Tego było już całkiem sporo. Cios za ciosem jego plecy "krwawiły" coraz intensywniej, dlatego biedaczek trzymał się za nie i nawet przez myśl mu nie przeszło , aby próbować się podnieść. Wiedział bowiem jaka kara go za to czeka... niestety... nie mógł uciec przed tym co nieuniknione!

TAP! Zmiana, w ringu pojawia sie Brian Cage! I ma on prawo pisac dalej!

Wybaczcie, +12 bo cały dzień mnie w domu nie ma teraz tylko na chwilę mi się udało

Walka trwała i trwała, Devitt ożył w ringu i sprostał Batiście, jednak nie byłem tym zbytnio zainteresowany. Ospale stałem oparty o narożnik, gdy w końcu publiczność wybuchnęła wielką wrzawą, zapewne Fergal wygrywa. Może radzi sobie z jakimś dzikusem, ale nie poradzi sobie z Technicznym Cudem, niepowstrzymaną, najpotężniejszą kreaturą, jaka kiedykolwiek chodziła po tej ludzkiej ziemi. Tak to ja - Fuckin Machine, Brian Cage i pieprzyć to! Skoro fani są tak bardzo uradowani z poczynań ich obrońcy ciekawe jak zareagują na to co się zaraz stanie. Zbierając swoje myśli wskoczyłem do ringu, aby następnie szybko powalić Devitta za pomocą Discus Lariat. Niedowierzanie rozległo się po całych trybunach, entuzjaści Nawróconego Mściciela umilkli, poczęli łapać się za głowy. Buczenie zaczęło się wzmagać. Nieposkromiona Maszyna stała na środku ringu - to byłem ja, wciąż uśmiechnięty, spoglądałem tylko na nieprzytomnego opponenta, jakim bez wątpienia nie był Batista, a właśnie ten Prince leżący przede mną. Nie neguje się moich zachowań, mam nadzieję że w końcu się czegoś nauczyłeś, a jeśli nie to czeka cię całkowite unicestwienie. Kątem oka zauważyłem, że dość zaskoczony Batista się zbliża, dlatego grzecznie się odsunąłem i wykonałem ruch ręką w geście zaproszenia do przypięcia. Tak właśnie Animal uczynił, zaraz po tym gdy arbiter mnie dopadł i kazał opuścić ring. Grzecznie wykonałem to polecenie, aby móc dokładnie przyjrzeć się klęsce mojego "partnera". Tak jest! Sędzia doliczył do trzech!

~ And the winner of this match... "The Animal" Baaaatista! ~

W sumie mało mnie już obchodziło co ma konferansjer do powiedzenia, gdyż natychmiast po usłyszeniu gongu opuściłem ring i skierowałem się w stronę stołu komentatorskiego. Przy zdziwieniu osób komentujących to starcie przeszedłem obok nich i skierowałem się w stronę krzeseł, na których siedzieli różni goście od "techniki". "Get Out! Now!" - krzyknąłem, a tłum ludzi w czarnych koszulkach mało się nie pozabijał uciekając. Następnie wziąłem jedno krzesło do ręki. Chwilę wpatrując się w niego na mej twarzy znów zagościł szyderczy uśmieszek. Fani wiedzieli co się szykuje, stądteż przy akompaniamencie buczenia skierowałem się w stronę pierścienia. Wślizgnąłem się do środka, zauważyłem że Batisty już tam nie było, był gdzieś na rampie powoli kierując się do wyjścia. Tymczasem mój główny cel, Devitt wciąż leżał obolały. Bez zastanowienia wziąłem zamach, aby wykonać Chair Shot! Prince wygiął się w pół, jednak nie zdążył nawet się ocknąć, a już czekał na niego kolejny Chair Shot. Devitt krzyknął, jednak to tylko podrażniło mnie. Postanowiłem wyładować na nim całą moją agresję. Seria Chair Shotów spadała na jego twarz, korpus i nogi. W końcu przestałem, stanąłem nad Devittem i przyłożyłem mu krzesło do gardła, a następnie nacisnąłem nieco mocniej. Adwersarz szybko wybudził się, gdyż wiedział, że teraz każdy oddech będzie sprawiał mu ból i nie wiadomo czy da radę go wykonać, jednak nie miał już siły się bronić.

"Patrz na mnie Devitt! Co myślałeś, że możesz mówić co ci się podoba? Zadarłeś z nie właściwym gościem! Nie masz szans w starciu z prawdziwą Maszyną! Jak się czujesz "Książątko" teraz? Nie możesz mówić? Nie możesz oddychać? To dopiero początek!".

Następnie ostatni raz wykonałem potężny Chair Shot prosto w głowę leżącego Prince'a i odszedłem. Na stage'u jeszcze raz zaśmiałem się w twarz i ulokowawszy moje połówki pasa na ramionach wzniosłem rękę wraz z zaciśniętą pięścią do góry, a publiczność skwitowała to gromkim heatem.