Arena wypełnia się białym dymem. Wychodzę z backstadg'eu i wchodzę na rampę. Mój them rozbrzmiewa a publika na jest ani zachwycona ani zniesmaczona moim wejściem. Odziany w białe spodnie z fioletowymi paskami i biało-fioletową kamizelkę zmierzam w stronę ringu. Kucam w narożniku po czym proszę po cichu duchy przodków o siłę i wytrwałość w tym meczy.
Teraz już jest mi obojętne kim jest mój rywal, wiem jedno, zniszczę go i to ja wyjdę z tarczą.
Dawać tego łacha!

Wiem że ten mecz jest jego przepustką do tytułów które się mu należą.
Gdy tylko jego rywal przekroczył granice kwadratowego pierścienia, zaatakowałem go z impetem rzuciajęc się na na tancerza.Zaskoczony Fandango upadł na ziemię przygnieciony niespodziewanym atakiem. Trzymając jedna ręką za ucho, a drugą wymierzając całą serie Punch'y  torturowałem rywala. Jakimś dziwnym trafem Amerykanin zdołał chwycić się lin, dzięki czemu sędzia odwlekł to co w tym pojedynku jest nieuniknione. Fandango powoli wstawał opierając się o liny, jednak już przygotowany na tę ewentualność  wyprowadzam idealny Dropkick trafiający prosto w bark mego przeciwnika, dzięki czemu wypada on za ring. Jestem cholernie nakręcony, a widok tego łacha jeszcze bardziej mnie pobudza. Wykonuje półobrót na środku ringu. Słysząc dezaprobatę publiczności, wiem że słyszę tylko ludzi którzy nie rozumieją mojej potęgi. Widząc że adwersarz w końcu łaskawie wstał bierę rozbieg na narożnik znajdujący się za moimi plecami, po czym czując moc adrenaliny, biegnę na przeciwległy narożnik. Ogłuszony Fandango powoli podnosi się, jednak nie zauważył że ja frunie na niego z ponad narożnika(Somersault Plancha). Nakręcony takim obrotem sprawy, nie zwracam już uwagi na coraz głośniejsze gwizdy publiczności. Podnoszę Fandango za włosy, a następnie zakłada swoją rękę na szyje tancerza i wykonuje DDT na schodki przy ringu. Widząc że sędzia doliczył już do sześciu, łapie rywala za pasek oraz szyje po czym wpycham go pod linami do ringu i wchodzę tą sama drogą.  Patrząc na leżącego rywala widzę w nim tylko pożywkę dla moich wizji zneutralizowania go. Jeżeli teraz nie nastąpi zakończenie to fani nie przestana dopingować swojego ulubieńca. Jednak wiem jak najlepiej zamknąć im usta i uspokoić całe to towarzystwo. Po raz kolejny podnoszę oponenta dzięki czemu mam świetna okazje na kolejna akcje. Wkładam jego głowę między swoje nogi, następnie wrzucam tego pachołka na swój bark, przerzucam go błyskawicznie na ziemie tak aby jego nogi dotykały podłoża jednak nadal trzymam go za głowę, tym samym Yokusaka Cutter DDT staje się kolejnym gwoździem do trumny mojej ofiary. Błyskawicznie go przypinam, 1...2..! Nie w ostatniej chwili Fandango podrywa barki. Jestem zaskoczony tym faktem, jednak wiem że to otwiera przede mną nowe możliwości skopania jego tyłka. Postanawiam dać mu szansę aby pokazał czy jego umiejętności są znikome czy zerowe. Powoli staje przy narożniku obserwując jak oponent wstaje, jednak coś nie daje mi spokoju, to ta cholerna publiczność która cały czas mnie wygwizduje. Wołam technicznego aby podał mi mikrofon, ten spełnia moje polecenie.
"Słuchajcie, słuchajcie uważnie. Za kogo wy się uważacie? Jesteście tylko po to abym dostał moja dole za występ. A teraz spełnicie moja prośbę, zamkniecie się, a ja skopie jego dupę"-tu pokazuje ręką na podnoszącego się adwersarza. Oddaje mikrofon z powrotem dla technicznego, jednak katem oka dostrzegam biegnącego w moja stronę Fandango. W ostatniej chwili zdołałem go podnieść po czym wbić jego kolana w matę (Double Knee Buster Drop). Nie mam zamiaru dalej tego ciągnąć, podnoszę go nie wiem już który raz w tym pojedynku, jedną rękę wkładam pomiędzy jego nogi, a drugą zaplatam na jego szyi, Tupnbuckle Explooder wychodzi mi idealnie. Teraz nadchodzi już koniec, realny koniec mojego rywala. Podnoszę jego bezwładne ciało i sadzam da narożniku.    Sam również na niego wchodzę, siadam obok tancerza, widząc że odzyskuje on świadomość postanawiam go znów jej pozbawić. Wstaje, jedna ręką chwytam go za głowę, drugą za pasek, zarzucam go na barki i zeskakuję.
TAK Avalanche DVD jest sygnałem końca tej walki. Siedzę roześmiany na macie. Nareszcie, nareszcie mi się udało, ci cholerni ludzie się zamknęli. Uśmiechając się wstaję, jednak jeszcze nie mam zamiaru kończyć jeszcze tej masakry. Nadal roześmiany staje nad moim rywalem, podskok, Double Kneedrop jest kolejnym ciosem na który mój oponent nie potrafi odpowiedzieć. No cóż, chyba należy skończyć tę zabawę i pójść coś zjeść. Wkładam głowę Fandango miedzy moje nogi, jego ręce, zakładam z tyłu, a moje ręce wkładam pod nie, zarzucam go na swój bark, lekki przysiad, z całej siły zrucam go na moją lewą stronę Mugen! jest końcem rej walki.
Przypinam, 1...2...3... I KONIEC
Uwielbiam ten moment kiedy sędzia unosi moja rękę w geście zwycięstwa.
Pozostawiając za sobą zmiażdżonego rywala, roześmiany, wśród gwizdów fanów kieruję się na zaplecze aby coś zjeść.