O tak! Uczucie dominacji utrzymywanej w ringu przez tak długi czas jest cudowne. Fani cieszący się z Twojego sukcesy tylko dolewają oliwy do ognia, dzięki czemu możesz pozwolić sobie na znacznie więcej. Czas solidnie naostrzyć pazury, zanim zadam mu ostateczny cios i zakończę polowanie. Nakręcony do granic możliwości czekałem tylko na chwilę, w której Steen powstanie... wszystko po to, aby móc wreszcie zaatakować! Minęła dłuższa chwila, zanim Kevin otrząsnął się i choćby spróbował podeprzeć rękami. Kiedy jednak to zrobił stanąłem dokładnie za jego plecami, aby mnie nie widział. Młodziak powoli podnosił się z maty i wreszcie stanął na nogach o własnych siłach, lecz lekko się zachwiał. Zaskoczony faktem, iż nie ma mnie przed nim, obrócił się o 180 stopni. Dokładnie o to mi chodziło! Niczym przyczajony tygrys wyskakujący z ukrycia wykonałem potężny Lariat, po którym ofiara ponownie upadła na matę. WWE Universe dopingowało mnie owacjami i wiedziałem, że nie mogę się dla nich zatrzymać. Szybko schyliłem się do "rannej zwierzyny", aby nie dać jej choćby sekundy odpoczynku. Wziąłem na ręce obolałego i przymroczonego adwersarza, aby ze zwierzęcą furią wbić go w kolano! (Rib Breaker) Z dzikim rykiem wydzierającym się z mojej piersi nie puściłem ofiary, lecz zaplanowałem dla niej coś specjalnego. Sprawnym ruchem przerzuciłem go sobie na bark, na co trybuny natychmiast zareagowały aplauzem. Steen nie miał czasu choćby mrugnąć i już zainkasował Front Powerslam! Dżungla ma jednego króla i jestem nim ja!

Nie działo się za dobrze, ale Batista nie starał się wystarczająco mocno. Każde jego uderzenie nakręcało mnie jeszcze bardziej. Nagle natarcie ustało - czyżby szykowało się coś więcej? Podnosiłem się powoli na równe nogi, a na titantronie widziałem czającego się za moimi plecami Animala. Znałem takie zagrywki i doskonale wiedziałem, co za chwilę na mnie czeka. Obróciłem się w stronę rywala, po czym błyskawicznie uniknąłem jego ciosu, pochylając się lekko i przechodząc pod jego wyciągniętym ramieniem. Miałem zamiar wykorzystać dodatkowo impet rozpędzonego rywala - będąc tuż za nim, obróciłem się, chwyciłem go za szyję, po czym wykonałem Backbreaker! Plecy oponenta zaliczyły nieprzyjemny upadek na moje kolana, a ja odetchnąłem ze zmęczeniem. To będzie ciekawa batalia...

Leżąc na macie oddychałem bardzo ciężko i głęboko. Ból pleców po ostatnim ciosie, który zainkasowałem, był na tyle dotkliwy, aby uniemożliwić mi zerwanie się z desek i zrewanżowanie się śmiałkowi. W głowie miałem natłok myśli, które zmieniały się jak w kalejdoskopie, przynosząc skrajne obrazy i doznania. Najpierw fani polali miód na moje serce, kiedy stanęli za mną murem, gdy wróciłem na łowy. Później zwycięstwo nad mistrzem Tag Team przysporzyło mi sporo satysfakcji i na dobre rozsmakowałem się w świeżym mięsiwie. Później jednak CM Punk napsuł mi mnóstwo krwi, podczas RAW, na którym mu uległem. Twarz poległego Christiana oraz Big Showa ponownie przyniosły ukojenie, a wzniesienie czempionatu dodało skrzydeł. Wtedy to Chicago Made wdarł się do mej głowy niczym podły gryzoń! Na samo wspomnienie o zeszłotygodniowej dyskwalifikacji ciśnienie skoczyło mi ponad wszelkie normy. Testosteron zaczął napływać do głowy, pobudzając najdziksze instynkty. Żądza krwi wrzasnęła wewnątrz mnie, w chwili przypomnienia sobie ciosu własnym pasem! Był to moment, w którym zapomniałem o rwaniu w kręgosłupie. Niesiony adrenaliną i dopingiem publiki podparłem się pięściami o matę i prostując ręce uniosłem się w górę, groźnie szczerząc kły i warcząc agresywnie w kierunku ofiary. WWE Universe jednogłośnie doceniło trud i zdzierali czerwone gardła jeszcze bardziej! Patrząc na leżące truchło przypomniał mi się początek polowania oraz Backbreaker, który przerwał mą hegemonię. Transparenty "Batista Unleashed" wcale nie był przesadzone, Zwierz został uwolniony! Run Steen, Run!"- wykrzyczałem rozsierdzony do granic możliwości. Byliśmy w dżungli, której jestem jedynym Królem i pożeram każdego, kto ośmieli się rzucić mi wyzwanie! Dumnie noszone złoto, od Fatal 4 Way, tylko podkreśla mój majestat. Łowy wcale nie zbliżają się do końca... one dopiero się rozpoczynają!

240/240
30/30

Nie jestem fanem nowej mody wedle której wypada dokładnie opisywać, co w którym poście mi się podobało lub nie, także napiszę od razu, że według mnie lepiej napisał Remik i to on może pisać dalej.

Fani cieszyli się moim powrotem do stójki. Musiałem im odpłacić za doping, dlatego też szybko wyniosłem oponenta na ręce, aby z całą mocą wcisnąć jego truchło w kolano! (Rib Breaker) Oczywiście nie zamierzałem go puszczać. Jednym, sprawnym ruchem przerzuciłem ofiarę na bark i powędrowałem w pobliże narożnika. WWE Universe szalało, gdy wiedzieli co za chwilę się wydarzy. Brutalnie wyrzuciłem adwersarza, aby wykonać potężne Snake Eyes! Wyraźnie widziałem, jak Steen stracił równowagę, bowiem zatoczył się na nogach, jakby był pijany, lecz nie upadł. Udało mu się ustać, lecz jego kroki były chaotyczne i nieskoordynowane, przez co odwrócił się twarzą w moim kierunku i wpadł wprost w me objęcia. Ze zwierzęcą furią wyniosłem go w powietrze, aby trzepnąć nim o matę i wykonać Spinebuster! Publiczność oszalała ze szczęścia, a ja czułem, że wchodzę na falę. Nic nie mogło mnie powstrzymać przed rozszarpaniem młodziaka na strzępy!

Kolejne ciosy spadały na mnie jak grom z jasnego nieba, ale ja w żadnym razie nie miałem dość. Powoli opadałem z sił i zaczynałem się poddawać, a Batista zdawał się dążyć nieustannie ku zwycięstwu. Gdy myślałem już, że nic mnie nie ocali,  ludzie na trybunach zaczęli chantować "KILL! KILL! KILL!" Doskonale zdawałem sobie sprawę z tego, że dopingują w ten sposób swojego faworyta - mistrza WWE, ale wśród tych wszystkich chantów, zdawało mi się, że słyszałem jeden, który był głośniejszy niż pozostałe - chantował on "KILL STEEN KILL!" Pomimo wszystkich przeciwności i tego, co mi się przytrafiało, niektórzy wciąż byli ze mną. Nie mogłem się poddać... Nie mogłem ich zawieść... Gdy moja głowa była już pomiędzy nogami Animala, a ten chciał wynieść mnie do góry, postanowiłem działać. Zebrałem w sobie wszystkie moje siły, po czym przerzuciłem oponenta nad sobą, wykonując Back Body Drop! Reakcja publiczności była mieszana, ale ja krzyknąłem głośno i stanąłem na równych nogach. Adrenalina była w moich żyłach, a ja byłem gotów, aby spuścić rywalowi srogi łomot. Nic nie było w stanie mnie powstrzymać!

No Panowie, nie wierzę, że to robię, ale chyba będę zmuszony wziąć +24 wybaczcie, ale matura czeka

Edit: Jednak jeszcze wezmę to +12

Ostatnio edytowany przez Remik (2015-05-04 21:29:55)

Oczami wyobraźni widziałem już, jak sędzia unosi moją rękę do góry w geście zwycięstwa. Doskonale zdawałem sobie sprawę z tego, że jeśli pokonam obecnego mistrza WWE, stanę się prawowitym pretendentem. Wszystkie te rozmyślania runęły jednak jak domek z kart, kiedy Batista uniósł bark do góry dosłownie w ostatnim momencie. Publiczność wybuchła ogromnym cheerem, a ja potrząsnąłem głową z niedowierzaniem. To nie działo się naprawdę... Nie mogło! Nikt jeszcze nie podniósł się po mojej akcji kończącej! Byłem zdezorientowany i wściekły, wszystko nad czym tak starannie pracowałem, teraz było zagrożone. Spojrzałem na ciężko oddychającego Króla Dżungli, po czym za pomocą pobliskich lin stanąłem na równych nogach. Zbawienny wpływ adrenaliny powoli się kończył, a wszystkie rany, które poniosłem podczas trwania tego pojedynku, dawały o sobie znać. Oddychałem ciężko, zastanawiając się nad tym, co uczynić dalej.

Targały mną mieszane uczucia, ale moje ciężkie życie nauczyło mnie jak przerodzić niepewność w determinację, a słabość we wściekłość. Zacisnąłem mocno pięści, przygryzłem krwawiące wargi, po czym doskoczyłem do rywala i zacząłem bezlitośnie okładać go kolejnymi ciosami po twarzy, przysiadając na jego klatce piersiowej. Ledwie przytomny Animal próbował się bronić, ale jego starania spełzły na niczym - teraz był w moim świecie i to ja dyktowałem zasady. Z każdym kolejnym uderzeniem budowała się we mnie coraz większa furia, a oczy przysłoniła mi krwawa mgiełka. W chwili obecnej nie liczyło się dla mnie nic oprócz eksterminacji rywala. Nagle poczułem na swoim barku zimny dotyk ręki sędziego. Jak przez mgłę usłyszałem jego słowa:

"STOP IT OR I WILL DISQUALIFY YOU, KEVIN"

Pięść, która szybowała w kierunku facjaty przeciwnika, zatrzymała się w połowie drogi. Uniosłem głowę do góry i przeniosłem wzrok na zaniepokojonego arbitra. W moich oczach było szaleństwo, a w sercu płonął ogień walki. Podniosłem się na równe nogi i podszedłem do sędziego, po czym popchnąłem go w kierunku najbliższego narożnika. Mężczyzna mówił coś do mnie, ale nie słuchałem go. Zdałem sobie sprawę z tego, że ten bezużyteczny śmieć chciał pozbawić mnie zwycięstwa. Byłem sam przeciwko systemowi. Nikt nie chciał stanąć po mojej stronie, ale to nic... Przyzwyczaiłem się do tego, że w życiu trzeba walczyć dosłownie o wszystko. Nie miałem zamiaru pozwolić aby ktokolwiek odebrał mi zwycięstwo. Złapałem sędziego za kołnierz i już miałem uderzyć go pięścią w twarz, kiedy kątem oka dostrzegłem nacierającego na mnie od tyłu Batistę. Błyskawicznie odskoczyłem na bok, a rozpędzony Król Dżungli wpadł na arbitra. Korzystając z chwili zdezorientowania przeciwnika i niedyspozycji sędziego, wykonałem solidne kopnięcie w krocze mistrza WWE (DODGER). Animal zgiął się w pół, a ja błyskawicznie przechwyciłem jego głowę między nogi, a następnie zaaplikowałem mu Package Piledriver! Publiczność zawyła z niezadowolenia, a ja upadłem bez sił na rywala. Czekałem na trzy klepnięcia w matę, które przypieczętują moje zwycięstwo.

"Welcome to the jungle, bitch..."