Wykonane, co dalej?

Zaliczone! Co dalej?!

A co tam, kontra ostatniej szansy. Dowolny moment w kontrze przed finisherem!

Nie! Nie zrobię tego, w sposób, o którym wszyscy myślą. Umieranie, a co za tym idzie grzebanie zmarłych, jest tak ludzkie, że Maszyna taka jak ja, nie może tego uczynić. Kane powinien przygotować się na ostateczną destrukcję, gdyż kiedy z nim skończę nie zostanie z niego nic. Wtedy wszyscy pojmą kim tak naprawdę jest CAGE! Rywal leżał po dwóch finisherach i nie dał rady nawet utrzymać się na nogach, dlatego gdy go podniosłem, momentalnie trzepnąłem nim w stronę najbliżsych lin, tak by ten za pomocą Irish Whipa wypadł z ringu. Bezwładnie lecący w powietrzu, nie przytomny Potwór uderzył silnie głową o betonową posadzkę. Przyznam, że z mojego punktu widzenia cała sytuacja wyglądała dość komicznie, Kane spadł tak bezwładnie, jakby był manekinem. Gdyby nie maska zapewne widzowi mogli by ujrzeć krew na twarzy Monstera. Szybko zabrałem się do roboty i wyszedłem z ringu. Tam złapałem za głowę wciąż ogłuszonego Kane i zabrałem go bliżej stołu komentatorskiego. Nie był mi potrzebny, więc pchnąłem go tak, by oparł się o krawędź ringu, a sam przeszedłem do oczyszczania owego stołu. Komentatorzy poruszeni wstali z miejsc, jeden z nich próbował mnie jeszcze nakłonić do zaniechania czynów, jednak wystarczyło, że uniosłem rękę, a on już zamilkł. Następnie podprowadziłem opponenta nieco bliżej i wyniosłem go na barki. Przypominał mi kawałek drewna, ledwo zdołałem go pionowo utrzymać, gdyż sam się już nie kontrolował, dlatego błyskawicznie przeszedłem do Powerbombu na Stół Komentatorski! Stół złamał się, a pośród jego resztek leżał, On, ostatni człowiek, który zadarł z Potęgą Maszyny. Ludzie łapali się za głowy, nie dowierzali, jednak to się stało. Wszyscy byli pewni, że teraz wrzucę przeciwnika do trumny, aby przypieczętować to zwycięstwo, jednak nic bardziej mylnego. Przypatrując się chwilę resztkom jakie pozostały po znisczonym Kejnie począłem obmyślać dalszy plan działania. Uśmiechnąłem się arogancko i zacząłem kierować na wprost sędziego technicznego. "Daj mi ten pas!" - wykrzyczałem, a gdy spotkałem się z odmową, zdenerwowałem się i wydarłem mój pas, a właściwie jego dwie części, a następnie skierowałem sie do wyjścia. Arbiter nakazał mi wrócić, jednak ja tylko głośno się zaśmiałem. Sędzia i tak bał się podejść bliżej, aby nie zostać zaatakowanym, dlatego nie robiłem sobie nic z jego poleceń. "Fuck This! I'm Going Home!" wykrzyczałem tak głośno, by słowa odbiły się echem po całej hali, a następnie będąc już na rampie, odwrócony tyłem wzniosłem swój złamany pas (odpowiednio po jednej części na rękę) i stałem tak wsłuchując się w buczenie publiczności. Po chwili ruszyłem przed siebie i nie zwarzając na nic skierowałem się do wyjścia.